Dzieci zaczynające edukację przedszkolną są zwykle w miarę samodzielne w wykonywaniu czynności samoobsługowych. Potrafią skorzystać z toalety, umyć zęby, spożywać posiłki, posługując się sztućcami, czy przebrać ubranie. Owszem, niekiedy potrzebują wsparcia i pomocy, jednak wiele tych i podobnych czynności na ogół są w stanie wykonać samodzielnie. Jak pomóc, gdy pojawiają się problemy?
Dział: Psychologia i pedagogika
Początek roku otwiera przed nami nową perspektywę. To czas podsumowań i postanowień. Czynimy takie w życiu prywatnym, ale również w edukacji to dobry czas na chwilę refleksji, zatrzymania, zaprojektowania zmian we własnym warsztacie, sposobie postępowania i myślenia. Dziś chciałabym zachęcić do refleksji nad istotą zajęć muzycznych w przedszkolu.
To jest pytanie, które często zadaję podczas szkoleń z nauczycielami, dyrekcją placówki oraz za każdym razem, gdy mam okazję prowadzić szkolenia dla rodziców. Takie pytanie często sprzyja analizie, czym jest posiłek przedszkolny, jaką odgrywa rolę i czy, niezależnie do tego, czy jesteśmy rodzicem, czy nauczycielem, czujemy się odpowiedzialni za to, co jedzą dzieci. Wiemy, jak możemy dziecko wspierać w często niełatwej nauce nowych produktów, szczególnie biorąc pod uwagę okres neofobii żywienio- wej, z którą spoty- kamy się u dzieci w wieku przedszkolnym.
Jeżeli czytasz ten artykuł, to znaczy, że już zdajesz sobie sprawę z tego, że głos ma moc. Jednych osób słucha się z przyjemnością, a inne mamy ochotę wyłączyć. Nudzą albo robią nadmierny show, mówią niewyraźnie, za cicho albo z irytującą manierą, niepłynnie, monotonnie, mogą przeszkadzać głośne wdechy, wtręty typu: yyy, demonstrowanie nadmiernej pewności siebie, jak również nieśmiałości. Niech nasz głos rozwija się razem z nami. Aby te zmiany podążały we właściwym kierunku, aby nawiązywać lepsze zawodowe i prywatne relacje, śmielej wyrażać swoje opinie, być bardziej przekonującym i interesującym rozmówcą, warto pracować nad sposobem mówienia.
Wśród wielu przeprowadzanych diagnoz terapeuta zawsze ma w pamięci te, których historia jest na tyle wzruszająca, że nie da się o nich zapomnieć. Pomimo upływu lat w sposób szczególny pamiętamy niektórych pacjentów, ich historie, a o innych bardzo szybko zapominamy. Jedną z takich historii chciałam opowiedzieć dzisiaj. Dlaczego? Wspólnie wyciągnijmy wnioski.
Dyspraksja rozwojowa polega na zakłóceniu procesów integracji pomiędzy ośrodkami układu nerwowego. Powszechnie przyjęło się, że dyspraksja rozwojowa dotyczy tylko dzieci, mimo że w rzeczywistości występuje również u dorosłych, choć jest rzadziej rozpoznawana. Dyspraksja dotyczy blisko 10% populacji dzieci, z czego chłopców obciąża czterokrotnie częściej. Jest rzadko diagnozowana, gdyż dzieci przejawiające dyspraksję postrzegane są po prostu jako niezgrabne, z trudnościami psychoruchowymi.
Wyniki badań wad postawy u dzieci są bardzo niepokojące. Przybywa dzieci, u których stwierdza się takie wady w większym lub mniejszym stopniu. Za przyczynę takiego stanu rzeczy specjaliści obwiniają rodziców, którzy nie zapewniają dzieciom dostatecznej ilości ruchu.
Mówi się, że osoby leworęczne są przedstawicielami największej mniejszości gatunku ludzkiego. Na szczęście leworęczność nie ogranicza – przemawiają za tym chociażby genialne osiągnięcia leworęcznych muzyków, rzeźbiarzy, matematyków, sportowców. Badania naukowe nad leworęcznością wykazały, że procesy myślenia u osób leworęcznych przebiegają w sposób bardziej wielomodalny i elastyczny, niż u osób praworęcznych. Ponadto ludzie leworęczni z reguły mają lepsze wyczucie odległości niż ludzie praworęczni. Nigdy też nie udowodniono istnienia bezpośredniego związku między leworęcznością a dysleksją. Co jeszcze musi wiedzieć nauczyciel?
Agresja to zjawisko wszechobecne w dzisiejszych czasach. Nawet, jeśli nie mamy do czynienia z agresją bezpośrednio, nie jesteśmy ani sprawcami, ani ofiarami przemocy, to coraz częściej możemy usłyszeć o niej w naszym otoczeniu bądź w mediach. W telewizji i internecie oglądamy reklamy, które mają na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu zachowań agresywnych nie tylko wobec ludzi, ale także wobec zwierząt czy przyrody.
Nabywanie prawidłowych nawyków żywieniowych od najmłodszych lat to podstawa zdrowego, aktywnego życia w kolejnych etapach rozwoju dziecka. Pokazują to m.in. opublikowane w ostatnim czasie wyniki badania European Childhood Obesity Surveillance Initiative (COSI), w którym łącznie z Polską uczestniczyły 23 kraje europejskie.
Nowy rok szkolny to czas na rozpoczęcie realizacji nowych projektów edukacyjnych. Zagadnienia związane z promocją zdrowia i edukacją zdrowotną w ostatnich latach nabrały istotnego znaczenia i wciąż mają charakter rozwojowy. Celem nowoczesnej edukacji zdrowotnej jako jednego z elementów promocji zdrowia jest m.in. podejmowanie działań w ramach profilaktyki chorób dietozależnych, ograniczenie liczby czynników sprzyjających biernemu spędzaniu czasu, kształtowanie umiejętności radzenia sobie z pokusami oraz wzmacnianie świadomości wszystkich środowisk bliskich dziecku (rodzina, rówieśnicy, intendenci).