Dzieci z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego mogą być w każdej grupie przedszkolnej, również w Twojej. Pokażemy, w jaki sposób nauczyciel przedszkola może wspierać ich rozwój.
Dział: Psychologia i pedagogika
Mowa jest srebrem, a milczenie złotem – to znane polskie przysłowie podkreśla wagę umiejętności powstrzymywania się od wydawania dźwięków i wypowiadania słów. Tak jak mówienie jest środkiem i sposobem komunikacji, tak milczenie towarzyszące mówieniu, „jest jego drugą stroną, jest też jego tłem. Milczenie stanowi alternatywę dla mówienia”. Jak uczyć przedszkolaki milczenia?
Obraz dziecka, które ssie kciuk, widziany w trakcie badań USG, nie wzbudza trosk i zmartwień, wręcz przeciwnie, rozczula i cieszy rodziców, którzy mogli doświadczyć takiego widoku w trakcie badania. Kiedy jednak widzimy noworodka lub niemowlę, które również prezentuje ssanie kciuka, spotykamy się z rodzicielskim niepokojem. Jeżeli natomiast pomyślimy o dziecku kilkuletnim, to widok ssania kciuka zaczyna już poważnie martwić. Czy faktycznie ssanie kciuka powinno być powodem do zmartwień i niepokoju? A jeżeli tak, to czy zawsze?
We współczesnych książkach dla dzieci można odnaleźć wiele różnorodnych obrazów rodziny. Warto, by nauczyciele przedszkolaków posiadali jak najszerszą wiedzę na temat sposobu przestawiania tego obrazu. Najważniejsze postaci w życiu dziecka, mama i tata, mają też swoje wyjątkowe miejsce w książkach dla dzieci. A najmłodsi czytelnicy szczególnie uważnie przysłuchują się tym utworom, w których to, co im najbliższe i najcenniejsze, jest opisane.
Od 2007 r. 2 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu (World Autism Awareness Day), ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Kwiecień to również Światowy Miesiąc Świadomości Autyzmu, jako jego symbol często wówczas pojawia się kolor niebieski.
Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła. Słowa Wisławy Szymborskiej zwracają uwagę na czynność czytania jako aktywność radosną i dobrowolną, która odmienia codzienne, zwyczajne życie.
Dziecko od urodzenia wykazuje usilne dążenie do pozyskania pomocy niezbędnej dla własnej egzystencji i rozwoju. To zaś jest zależne wyłącznie od tego, czy owo dążenie przyniesie właściwy skutek, a jest nim stała bliskość osoby, która będzie zapewniać mu niezbędną opiekę i ochronę.
O rozterkach rodziców pamięta rynek wydawniczy, oferując szereg pozycji książkowych zaczynających się od Jak…? – w domyśle – być rodzicem „doskonałym” i wychować szczęśliwe dziecko . Niestety, nie mam prostej odpowiedzi na tego typu pytania. Zgadzam się jednak, że trzeba i warto o tym rozmawiać, dzieląc się doświadczeniami. Dobrą ku temu okazją – być może nawet lepszą od okresowych konsultacji z rodzicami lub od krótkich rozmów w momencie odbierania dziecka z przedszkola – mogą być warsztaty (nawet cykliczne) prowadzone np. przez wychowawcę i/lub z udziałem przedszkolnego psychologa.
Inteligencja emocjonalna budzi w ostatnim czasie nie tylko duże zainteresowanie, lecz także wątpliwości co do jej znaczenia w życiu zawodowym i prywatnym człowieka, jej użyteczności i wartości. Badacze czy też zwolennicy tego pojęcia próbują udowadniać, że istnieje jeszcze inna sfera ludzkiej egzystencji, w której rozum i racjonalne myślenie schodzą na dalszy plan, ustępując miejsca sferze, w której królują emocje i rządzi prawo serca. Czym jest inteligencja emocjonalna i na czym polega? Czy ma ona jakiś wpływ na nauczyciela wychowania przedszkolnego?
