Dział: Temat numeru

Integracja sensoryczna, zaburzenia integracji sensorycznej – pojęcia, które ostatnimi czasy pojawiają się dosyć często, kiedy mówimy o rozwoju dzieci. A jednak z rozmów przeprowadzanych z rodzicami wynika, że nie zawsze te pojęcia są dla nich zrozumiałe, jakże często słyszymy „moje dziecko ma chyba integrację sensoryczną”. Równie często widoczny jest brak zrozumienia wśród personelu w placówkach przedszkolnych, w których przecież są dzieci posiadające diagnozę właśnie zaburzeń integracji sensorycznej.

Uważność (z ang. mindfulness – słowo, które często jest używane również w języku polskim) jako pojęcie wkroczyło do obszaru edukacji szkolnej i przed- szkolnej w Polsce nie tak dawno temu i z tego, co możemy zaobserwować, rozgościło się w nim na dobre. Mocno zakorzeniona w praktyce jogi przekroczyła granicę rekreacji i aktywności fizycznej, teraz o mindfulness mówi się w kontekście walki ze stresem, przemęczeniem, bezsennością, depresją, nieumiejętnością odpoczywania, pracoholizmem, oderwania się od kontaktu z technologią, świadomego uczestnictwa w życiu społecznym, a nawet biznesu. Wpisując w wyszukiwarkę frazę „uważność kurs”, na pewno nie rozczaruje nas wielość ofert i propozycji. Czym więc jest uważność? Dlaczego nagle stała się tak ważna i czy na pewno jest nam potrzebna w codziennej pracy z dziećmi?

Spotykając się z nauczycielami na różnych szkoleniach, odkryłam, że dla wielu z nich słowo „joga” jest zaczarowane. Wiadomo, że chodzi o ćwiczenia fizyczne, ale zapewne wymagające rozciągnięcia ciała na niecodziennym poziomie. Pochodzenie jogi, jej klasyczny wymiar zakorzeniony w religii i filozofii wschodu brzmi obco kulturowo. Jednakże kiedy wyodrębnimy z jogi elementy dotyczące samych ćwiczeń usprawniających motoryczność, nie zajmując się samą filozofią, możemy zorganizować w ten sposób bardzo atrakcyjne zajęcia dla dzieci.

W okresie świątecznym rodzice mierzą się z wyborem prezentów dla swoich pociech. Oferta produktów dostępna w świątecznych promocjach skierowanych do dzieci jest bogata w sprzęty elektroniczne, muzyczne, zabawki kreatywne, „inteligentne”, gry wirtualne i planszowe, tradycyjne lalki, klocki i maskotki.

Skończył się czas studiów i teoretycznego przygotowania do zawodu nauczyciela przedszkola. Pierwszy etap wprowadzający nas do podjęcia nowych obowiązków mamy już za sobą. Ukończyliśmy świadomie wybrany kierunek i stoimy u progu rozpoczęcia pracy pedagogicznej, wtedy też przychodzi czas na konfrontację teoretycznej wiedzy z praktyką. Poniżej przedstawiam subiektywny zbiór wskazówek ułatwiających organizację pracy w grupie i zagospodarowanie przestrzeni sali, zarówno dla początkujących nauczycieli, jak i tych starszych stażem.

Właśnie rozpoczyna się kolejny rok „wielkiej przedszkolnej przygody”. Rodzice z równym przejęciem i ekscytacją co dzieci wkraczają w świat przedszkola. Są zaciekawieni, przejęci, a niekiedy także mają poczucie niepewności, co to nowe miejsce może im przynieść. Każda przedszkolna opowieść ma trzech głównych bohaterów: dzieci, nauczyciela i właśnie rodziców.

Opóźniony rozwój mowy (ORM) to zjawisko coraz częściej występujące w grupie małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym. O opóźnionym rozwoju mowy możemy mówić wówczas, gdy obserwujemy u dziecka trudności w nabywaniu języka, dziecko nie uczy się mowy w czasie i w tempie uznanym za prawidłowe. W przypadku opóźnionego rozwoju mowy umiejętności komunikacyjne nie pojawiają się w ogóle lub są zaburzone w stopniu utrudniającym porozumiewanie się.

Z pewnością Internet oraz oferowane rozwiązania technologiczne oferują bardzo wiele swoim odbiorcom. Niektórzy badacze twierdzą nawet, że nowe technologie dają nam obecnie wręcz nieograniczone możliwości, a to, co jeszcze jakiś czas temu mogło jawić się jako niemożliwe, dziś za sprawą dynamicznego rozwoju staje się rzeczywistością. W samym świecie edukacji media elektroniczne mogą stać się wiernym sojusznikiem nauczania1. Pojawia się jednak pytanie: Jak używanie nowoczesnych technologii wpływa na funkcjonowanie najmłodszych?