Metoda dynamicznych obrazów jest jedną z wielu metod systemu edukacja przez ruch, opartą na poznawczej koncepcji rozwijającego się dziecka1. Wprowadza do doświadczeń dzieci zintegrowaną aktywność ciała i umysłu, wykorzystując naturalne formy ruchu przez nie lubiane. Nauczyciel, mając świadomość kategorii preferowanych przez dzieci form ruchu, celowo planuje ich istnienie podczas zajęć, aby praca z tekstem literackim stała się bardzo emocjonująca, angażująca, ale również dawała dzieciom poczucie swobody i spełniania ich oczekiwań poznawczych.
Dział: Otwarty dostęp
Na żadnym etapie edukacyjnym nauczyciel nie może grupy dzieci/uczniów inspirować, wspierać czy inicjować ich nauki wyłącznie na podstawie słowa. Zbyt duży werbalizm nawet w odniesieniu do młodzieży czy uczących się dorosłych jest nieefektywny. Człowiek w swej naturze posługuje się w procesie poznawania funkcjonalności świata tzw. wzorami uczenia się mózgu i to ten potencjał wykorzystywany być powinien na drodze wspierania rozwoju. Jednakże słowo samo w sobie nosi znaczenie pojmowanego pojęcia.
Spotykając się z nauczycielami na różnych szkoleniach, odkryłam, że dla wielu z nich słowo „joga” jest zaczarowane. Wiadomo, że chodzi o ćwiczenia fizyczne, ale zapewne wymagające rozciągnięcia ciała na niecodziennym poziomie. Pochodzenie jogi, jej klasyczny wymiar zakorzeniony w religii i filozofii wschodu brzmi obco kulturowo. Jednakże kiedy wyodrębnimy z jogi elementy dotyczące samych ćwiczeń usprawniających motoryczność, nie zajmując się samą filozofią, możemy zorganizować w ten sposób bardzo atrakcyjne zajęcia dla dzieci.
Nauczyciel przedszkolny większą część dnia spędza z dziećmi i obserwuje je w różnych sytuacjach. To, jak dzieci radzą sobie z adaptacją do nowego miejsca czy sytuacji, jak reagują na zmiany, jakie zabawy wybierają, a z których rezygnują, jak radzą sobie w zakresie czynności samoobsługowych czy motoryki dużej i małej, pozwala niekiedy nauczycielowi dostrzec pewne nieprawidłowości rozwojowe.
Nastała jesień. Dla przedszkolaków często jest tylko przystankiem między słonecznym latem a śnieżną zimą. Jednakże jesień pcha się do przedszkola drzwiami i oknami, wypełniając sale kasztanami, żołędziami, koralami z jarzębiny czy szeleszczącymi liśćmi. To pora roku pełna dźwięków: od szelestów, szumów, szmerów do zdecydowanych do uderzeń kropli deszczu.
Dotyk – jeden ze zmysłów, dzięki którym człowiek poznaje, doświadcza i uczy się. Zmysł najbardziej rozległy. Zmysł, dzięki któremu odbieramy otoczenie już w życiu płodowym. Wreszcie to zmysł najbardziej niedoceniony, powstaje bowiem z tego samego listka zarodkowego co układ nerwowy.
Odkrywać to znaczy widzieć to, co wszyscy widzą, i myśleć tak, jak nikt dotąd nie myślał.
Albert Szent-Györgyi
Rozpoczął się nowy rok szkolny. Zapraszam do wspólnego odkrywania z dziećmi świata przyrody podczas zajęć prowadzonych metodą projektów. W kolejnych artykułach będą prezentowane przykładowe tematy projektów badawczych do realizacji w przedszkolu. Z pewnością są wśród nas nauczyciele zaczynający karierę zawodową bądź poszukujący ciekawych metod aktywizujących dzieci, dlatego zachęcam do wykorzystywania metody projektów i spojrzenia na zajęcia pod kątem jej potencjału edukacyjnego wspierającego całościowy rozwój dziecka.
Właśnie rozpoczyna się kolejny rok „wielkiej przedszkolnej przygody”. Rodzice z równym przejęciem i ekscytacją co dzieci wkraczają w świat przedszkola. Są zaciekawieni, przejęci, a niekiedy także mają poczucie niepewności, co to nowe miejsce może im przynieść. Każda przedszkolna opowieść ma trzech głównych bohaterów: dzieci, nauczyciela i właśnie rodziców.
Nauczycielom przedszkoli i rodzicom dysleksja rozwojowa kojarzy się głównie z nauką, a więc z dziećmi w wieku szkolnym. Niesłusznie, gdyż pierwsze symptomy zapowiadające ewentualne trudności dziecka w czytaniu i pisaniu zaobserwować możemy już w wieku 3–7 lat. Chodzi o objawy dysharmonii rozwoju psychoruchowego, czyli opóźnienia rozwoju niektórych funkcji poznawczych i ruchowych leżących właśnie u podstaw uczenia się czynności czytania i pisania. Istnieje też szereg objawów w zachowaniu przedszkolaka, których przeoczenie może przyczynić się do rozwoju dysleksji w późniejszym okresie jego życia.
Każda próba skonstruowania koncepcji pracy z dzieckiem w przedszkolu zaczyna się od pytań: Kim jest przedszkolak? W jaki sposób funkcjonuje? Co jest istotą jego działania? Pojawia się zatem pytanie o filozofię, fundament, na którym zbudujemy program oddziaływań wychowawczych, które szanując potencjał tkwiący w dziecku, pozwolą mu rozwinąć skrzydła i odważnie kroczyć w przyszłość.
