Czas świąt Bożego Narodzenia to okres odpoczynku, wspólnego spędzania czasu w gronie rodziny i wielu radości. Może on stanowić doskonałą okazję do poszerzania wiedzy i doskonalenia umiejętności najmłodszych, w ramach różnych obszarów wiedzy, a wielość zdarzeń, doświadczeń i sytuacji towarzyszących temu okresowi w roku może niejednokrotnie prowokować do coraz dogłębniejszego poznawania otaczającego nas świata i skłaniać do uczenia się w sposób okazjonalny, niemalże „przy okazji”.
Dział: Edukacja przedszkolna
Umiejętne oddziaływania na kształtowanie prawidłowych postaw dziecka wobec otoczenia, a także umiejętna współpraca z rodziną, aby nie było dysonansu między tym, czego oczekują od dziecka oba środowiska wychowujące, to nie lada wyzwanie dla każdego nauczyciela.
Przedszkole jest pierwszym miejscem doświadczania przez dzieci systematycznych relacji z osobami spoza grona rodzinnego. Ta formalna instytucja, rozpoczynająca ciąg placówek edukacyjnych, obarczona jest ogromną odpowiedzialnością za kreowanie emocjonalnego stosunku – dziś małego, za kilkanaście lat dojrzałego człowieka – do uczenia się, własnego rozwoju i społecznego współistnienia.
Pionowa postawa ciała i całkowite przejęcie funkcji lokomocyjnych przez kończyny dolne daje człowiekowi ogromne możliwości wykorzystania kończyn górnych. Mogą one, podobnie jak kończyny dolne, pełnić funkcje podporowe, ale ich kluczowe zadanie to precyzyjne ruchy rąk, tzw. motoryka mała.
Już w przedszkolu warto wprowadzić kilka ćwiczeń, które mogą okazać się pomocne w trakcie realizowania zagadnień związanych z dodawaniem i odejmowaniem w przestrzeni przedszkolnej. Mogą one stanowić inspirację dla nauczycieli oraz rodziców, ukazując tym samym, w jaki sposób można wykorzystać proste pomoce dydaktyczne, jak i otaczające nas przedmioty do kształtowania pojęcia dodawania i odejmowania w przedszkolu.
W 1999 r. po raz pierwszy w historii polskiego systemu oświaty wprowadzono dokument nazwany podstawą programową, czyli rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej przedstawiające fundament, na którym oparto budowę programów nauczania dla wszystkich etapów edukacyjnych – w tym także przedszkola. Do tego czasu obowiązywał w polskim systemie edukacji jeden państwowy program nauczania.
Umiejętności związane z obszarem rozwoju emocjonalnego dzieci to niezwykle ważna sfera rozwoju – ma spowodować, że dziecko będzie przygotowane do rozumienia emocji, uczuć własnych i innych ludzi, do dbałości o zdrowie psychiczne, że będzie to realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji pojawiających się w przedszkolu.
Jednym z zadań stawianych przed nauczycielem przedszkola jest tworzenie sytuacji edukacyjnych budujących wrażliwość estetyczną dzieci w odniesieniu do różnych sfer aktywności, w tym plastyki.
Planując działania dydaktyczne na dany miesiąc, należy uwzględniać przede wszystkim dobro dziecka, jego harmonijny wielostronny rozwój, ale również sprawy przyziemne, takie jak: porę roku, aktualny kalendarz uroczystości przedszkolnych, potrzeby środowiska lokalnego i realizację podstawy programowej. Pod uwagę bierzemy również warunki jej realizacji, czas który należy przeznaczyć na różne aktywności: zabawę swobodną, pobyt na świeżym powietrzu itp. Gdzie możemy umieścić zajęcia wprowadzające podstawy kodowania, w której części dnia, kiedy czasu do zagospodarowania wcale nie zostaje dużo, czy mamy uczyć programowania kosztem innych aktywności? Nie! Popatrzmy na to inaczej…
Poszerzanie znajomości oraz rozwijanie umiejętności rozróżniania i klasyfikowania poszczególnych figur geometrycznych i ujmowania stosunków przestrzennych stanowi jedno z zadań w ramach edukacji matematycznej na pierwszym szczeblu kształcenia – już w trakcie przebywania dziecka w przestrzeni przedszkolnej. Potwierdzeniem tego jest zapis w podstawie programowej, w której czytamy: „Dziecko kończące wychowanie przedszkolne rozróżnia przedmioty, obiekty, kolory, podstawowe figury geometryczne i porównuje ich wielkości”.
Dryl językowy to technika polegająca na mechanicznym powtarzaniu struktur języka obcego, które nauczyciel prezentuje słownie lub za pomocą nagrania. Metoda ta wywodzi się z audiolingwalnego podejścia do nauki języków obcych i nie zakłada analizy gramatycznej nauczanej struktury, dlatego też jest często stosowana na zajęciach z małymi dziećmi. Nauka poprzez powtarzanie jest dość monotonna i mechaniczna, a dzieci nie lubią nudy, zatem aby dryl językowy był skuteczny, trzeba go stosować w sposób starannie przemyślany. Musi on stanowić środek do osiągnięcia celu w zadaniu, nie może sam w sobie nim być.