Samoregulacja najogólniej może być rozumiana jako umiejętność zarządzania energią i poziomem pobudzenia, która pozwala na efektywne angażowanie się w zadania i interakcje społeczne. Jest powiązana z umiejętnością rozpoznawania sygnałów zakłócających możliwość realizacji zadania (stresorów) i stosowania adekwatnych strategii służących radzeniu sobie z daną sytuacją.
Dział: Edukacja przedszkolna
Każdy człowiek, w tym również każde dziecko, jest istotą seksualną. Kompetencji związanych z seksualnością dziecko nie nabywa w okresie dojrzewania czy po osiągnięciu pełnoletności. Rozwija ją wraz z biegiem życia, już od pierwszych dni. To dlatego tak ważne jest uznanie, że dziecko posiada seksualność, i w związku z tym rodzice, opiekunowie, osoby w placówkach wychowawczych powinny posiadać w tym zakresie wiedzę, tak aby móc bezpiecznie wspierać rozwój człowieka.
Przeglądając oferty placówek oświatowych, głównie przedszkoli, możemy zauważyć, że wiele z nich oferuje edukację w grupach mieszanych. Są to głównie kameralne placówki, punkty przedszkolne lub przedszkola walfdorfskie. Jak wygląda opieka i edukacja w tak różnorodnych grupach? Jak funkcjonują dzieci? Jakie trudności odczuwają nauczyciele?
Janusz Korczak, pedagog z wyboru, patrzył na dziecko oczami pełnymi szacunku. Pozostawił po sobie tysiące ważnych przemyśleń, które my, nauczyciele małych dzieci, możemy z powodzeniem wcielać w życie we współczesnych czasach.
Janusz Korczak, pedagog z wyboru, patrzył na dziecko oczami pełnymi szacunku. Pozostawił po sobie tysiące ważnych przemyśleń, które my, nauczyciele małych dzieci, możemy z powodzeniem wcielać w życie we współczesnych czasach. Postaram się w każdym miesiącu nawiązać do pedagogiki serca tego niezwykłego dorosłego, który wspierał dzieci w rozwijaniu ich talentów i odkrywaniu osobowości.
Scenariusz zajęć z książką Pawła Wechterowicza Proszę mnie przytulić
Skąd się bierze pewność siebie? Określa się ją jako cechę przez wielu uznawaną za wpisaną w nasz charakter od urodzenia. Jedni są nieśmiali, drudzy przebojowi. Część z nas chętnie wychodzi na pierwszy plan, przejmuje stery, podejmuje inicjatywy, inni wolą spokój społeczny, wygodę strefy komfortu, ostrożność i zapobiegliwość. Czy pewność siebie jest zarezerwowana tylko dla tej pierwszej grupy?
Lato to wyjątkowa pora roku, która wyznacza w przedszkolu odmienny od całorocznego rytm funkcjonowania dzieci i nauczycieli. Lato to czas wakacji, wakacyjnych dyżurów w placówkach, to czas łączenia dzieci w nowe grupy. Wreszcie lato to większa swoboda dla nauczycieli w realizacji zadań podstawy programowej, które mogą się odbywać na świeżym powietrzu, w przestrzeniach ogrodu, na spacerach i wycieczkach.
Podczas spotkań bajkoterapeutycznych, kynoterapeutycznych oraz treningu umiejętności społecznych w placówkach przedszkolnych coraz częściej spotykam się z poczuciem bezradności zarówno u nauczycieli, jak i u podopiecznych. Od dwóch lat mierzymy się ze skutkami światowej pandemii, a w pierwszym kwartale tego roku wybuchła wojna u naszych wschodnich sąsiadów. Dzieci nas obserwują, słuchają i zadają wiele pytań. Zarówno te, jak i inne, bardziej jednostkowe wydarzenia sprawiają, że coraz częściej powinniśmy kierować swoją uwagę wychowawczą i edukacyjną w stronę radzenia sobie z trudnymi emocjami. Choć bezradność jest indywidualnym uczuciem, lekarstwem na nie może się okazać współdziałanie i wzajemne wsparcie w grupie przedszkolnej.
Wyjątkowe czasy, w jakich przyszło nam żyć od 24 lutego br., stawiają przed nauczycielem wyzwanie, by troszcząc się o dzieci, reagował na ich zachowania i pytania. Każdy dorosły, w tym szczególnie pedagog, powinien z czułością pochylić się nad dzieckiem i wyposażyć je w siłę, która uruchomi w nim bazowe poczucie bezpieczeństwa.
