Kategoria: Artykuły z czasopisma

Jaki jest największy problem z wprowadzeniem kilkulatków w świat kina? Trudność ze skupieniem uwagi przez dłuższy czas. Pełnometrażowe produkcje, nawet nakręcone specjalnie z myślą o dzieciach w wieku przedszkolnym, czasem okazują się zbyt dużym wyzwaniem dla malców o zdolnościach percepcyjnych ukształtowanych przez nowe media i krótkie formy wizualne towarzyszące im niemal od kołyski.

Jesienna aura już od końca września prezentuje swoje kolory. Czasem są to dni pochmurne, ale także słoneczne, przez co wielobarwne. W przedszkolu z dziećmi rozmawiamy o kolorach jesieni i jej darach. Moimi jesiennymi bohaterkami projektu są chryzantemy. Skłoniły mnie ku temu rozmowy z dziećmi, podczas których często poruszany był temat kwiatów. Dzieci zauważały zmiany w przyrodzie, a pojawiające się sformułowania: Jesień jest fajna, ale szkoda, że nie ma już kwiatów spowodowały, że wspólnie z koleżanką wprowadzałyśmy wątek jesiennych kwiatów do tematyki zajęć, zabaw i zagadek.

Janusz Korczak, pedagog z wyboru, patrzył na dziecko oczami pełnymi szacunku. Pozostawił po sobie tysiące ważnych przemyśleń, które my, nauczyciele małych dzieci, możemy z powodzeniem wcielać w życie we współczesnych czasach. W listopadzie, gdy szaruga jesienna przeplata się z pierwszymi tęsknotami za śniegiem i świątecznym nastrojem, proponuję spojrzeć na życie przedszkolne w kategorii świętowania małych i większych spraw.

Rozwój psychoseksualny toczy się przez cały okres rozwoju dziecka. Jego nieodzowną cechą jest ekspresja seksualna, która może przybierać różne formy. Jedną z takich form są zachowania interakcyjne, czyli tzw. zabawy seksualne. Najczęściej tego rodzaju zabawy mają miejsce w okresie przedszkolnym. Nazwa tego rodzaju zachowań może przywodzić na myśl zachowania erotyczne kojarzące się z dorosłym repertuarem zachowań. Niemniej jednak nie chodzi w nich o erotyzm. Nazwa „zabawy seksualne” ma związek z łacińskim znaczeniem słowa sexus, czyli płeć. I dokładnie z płcią jest związany ten rodzaj aktywności dzieci.

Każda placówka oświatowa ma swoje plusy i minusy. Jedne różnią się wielkością, inne kadrą, a jeszcze inne liczbą dzieci. Jak wiadomo, każdy mały człowiek pochodzi z innej rodziny, ma inne zwyczaje oraz zupełnie inny bagaż doświadczeń. Do dzieci należy mieć indywidualne podejście i bardzo dużo cierpliwości. Jednak to rodzic jest najbardziej wymagającym klientem. W wielu placówkach rodzice mają bardzo dużo do powiedzenia, można powiedzieć, że chcieliby decydować o wszystkim.