Propozycja dla dzieci pięcio- i sześcioletnich |
Cele operacyjne, doświadczenia dzieci |
W zakresie fizycznego obszaru rozwoju dziecko:
|
Strategie z podstawy programowej |
|
Metody i formy pracy na zajęciach |
|
Pomoce naukowe, materiały |
|
Integracja wiedzy |
|
Przebieg zajęć
- Nauczyciel czyta legendę o syrence warszawskiej. W tle słychać szum fal i spokojną muzykę. Nauczyciel zachęca dzieci, aby położyły się na dywanie na czas czytania opowieści i wyobraziły sobie, że leżą na wodzie, która je unosi.
- Po przeczytaniu legendy nauczyciel kontynuuje opowieść:
Jest jeszcze jedna historia o syrence i rybaku, który zaginął. Historia mówi, że tak bardzo się pokochali, że na zawsze już zostali w osadzie, która od ich imion – Wars i Sawa – nazywa się Warszawa. To nasza stolica Polski. Ta nasza syrenka zabiera nas teraz w podróż jedną z najstarszych polskich rzek, Wisłą, do Kampinoskiego Parku Narodowego. Wyobraźcie sobie, jak woda was teraz unosi, a wy płyniecie.
POLECAMY
Nauczyciel zachęca dzieci, by wykonywały ruchy jak przy pływaniu (tak, jak czują, i tak, jak im się wydaje, że się pływa). Następnie mówi: Dopłynęliśmy. Przeciągnijcie się, usiądźcie wygodnie i posłuchajcie.
W tym czasie zmienia muzykę na taką z elementami odgłosów lasu.
- Po krótkim słuchaniu leśnych dźwięków nauczyciel mówi: Puszcza Kampinoska to zielone płuca Polski, po czym zadaje pytanie: Jak myślicie, co to oznacza? Gdzie są płuca?
Dzieci siedzą w kręgu, więc każde ma czas na swoją wypowiedź. Nauczyciel nie nalega jednak, jeśli ktoś nie chce się wypowiedzieć.
Następnie kontynuuje: Dzięki płucom możemy oddychać, po czym proponuje ćwiczenie: Połóżcie rękę na sercu, posłuchajcie chwilę, jak bije serce. Czujecie? A teraz zróbcie głęboki wdech i długi wydech. Czujecie, jak powietrze przechodzi przez wasz nos, gardło, płuca aż do brzucha? Trzeba być bardzo spokojnym, aby to wyczuć. Sprawdźcie chwilę. Będę liczyć do trzech i będziecie robić głęboki wdech, a potem policzę do sześciu, a wy zrobicie wydech.
Nauczyciel powtarza ćwiczenie kilka razy. Następnie wyłącza dźwięki lasu i mówi: Zrobimy teraz eksperyment – będziemy skakać w rytm mojego klaskania (może być uderzanie o bębenek), a potem sprawdzimy, czy serce nam szybciej bije.
Dzieci skaczą w rytm wyklaskiwania, po czym zatrzymują się i sprawdzają, jak bije ich serce. Po wykonaniu ćwiczenia nauczyciel znów zaprasza je do siedzenia, włącza dźwięki lasu i mówi: Jeśli nasze serce szybko bije albo jesteśmy zdenerwowani, możemy sobie pomóc właśnie takim spokojnym oddychaniem, jak robiliśmy to wcześniej.
Dodatkowo można dobrać dzieci w pary, aby nawzajem dla siebie wykonały to zadanie.
Następnie nauczyciel pyta: Jak się czuliście, gdy oddychaliśmy tak wolno i głęboko? A jak, gdy szybko skakaliście? Dzieci dzielą się spostrzeżen...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Wychowanie w Przedszkolu"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!