Życzliwość to jeden z najbardziej deficytowych produktów na rynku promowanych przez współczesność wartości. Mając na uwadze słowo „życzliwy”, często myślimy: „naiwny” lub „interesowny”, gdyż pierwotne znaczenie tego słowa w ostatnim czasie się zdezaktualizowało i zdecydowanie straciło na ważności. Może w Międzynarodowym Dniu Życzliwości i Pozdrowień, który przypada na 21 listopada, warto przytoczyć krótki opis sylwetki życzliwej osoby.
Dział: Kreatywność i sztuka
W działaniach przedszkolnych dotyczących życzliwości zachęcajmy dzieci do spojrzenia na świat trochę z innej perspektywy, rozmawiajmy z nimi, praktykujmy życzliwość, bądźmy dla nich wsparciem i przykładem.
Dzieci z Bullerbyn to jedna z tych pozycji klasyki literatury dziecięcej, której nie trzeba specjalnie reklamować. Przygody szóstki bohaterów z małej szwedzkiej wioski znają bowiem prawie wszyscy czytelnicy, niezależnie od wieku, na całym świecie. Ta pełna ciepła i humoru książka zagościła w naszym przedszkolu miesiąc przed obejrzeniem jej ekranizacji w warszawskim Multikinie. Zależało mi, żeby moi wychowankowie, oglądając film na dużym ekranie, byli wyposażeni w odpowiednie informacje na temat głównych bohaterów, miejsca ich zamieszkania, łączących ich relacji, przeżywanych przez nich przygód.
Nie da się ukryć, że posiłek w przedszkolu to jeden z najtrudniejszych momentów w rozkładzie dnia. Wymaga dużej sprawności organizacyjnej oraz umiejętności zapanowania elementami. Jak zatem wejść w rolę efektywnego strażnika dobrych manier przy stole, który musi zmierzyć się ze złymi nawykami swoich podopiecznych? Grono pedagogiczne stoi przed nie lada wyzwaniem!
Funkcją prezentowanych ćwiczeń arteterapeutycznych jest wspieranie zdrowia psychicznego dziecka poprzez potraktowanie sztuki jako narzędzia do adekwatnego i lepszego poznania samego siebie, rozpoznawania własnych mocnych stron, nie zaprzeczając tym słabym, nazywania własnych emocji i korzystania z nich, dostrzegania swoich potrzeb i świata wartości, kształtowania odpowiednich relacji społecznych, szukania sposobów rozwiązywania trudności, ale bez zapominania o budowaniu pozytywnych relacji w grupie.
Muzeum – statyczny świat przedmiotów z odległych czasów, niedostępny dla wszystkich zmysłów, chroniony przez szklane gabloty, nudny, bezduszny, bezbarwny? To najsmutniejszy, ale niestety jeden z najpopularniejszych opisów dotyczących odbioru sztuki muzealnej. Jeżeli dołączymy do tego katalog barier w postaci trudności w zrozumieniu treści przekazu, brak przewidywalności w zachowaniu najmłodszych, możliwość przypadkowego zniszczenia eksponatu – to przestanie nas dziwić fakt, że na liście atrakcji spędzania czasu wolnego z dzieckiem zwiedzanie muzeów znajduje się gdzieś na samym końcu. Dlatego też jednym z ważnych zadań stojącym przed placówkami edukacyjnymi, szczególnie tymi przeznaczonymi dla dzieci w wieku przedszkolnym, jest wprowadzenie dziecka w świat sztuki muzealnej poprzez dostarczenie prawidłowych wzorów świadomego uczestnika i odbiorcy dóbr kultury, rozbudzenia szacunku do przeszłości, tradycji, dzieła i jego twórcy, uwrażliwienie na piękno dziedzictwa kulturowego.
Prekursorem i twórcą terminu „arteterapia” (art therapy) jest Adrian Hill. Po raz pierwszy zastosowano to pojęcie w literaturze anglojęzycznej w latach 40. XX wieku Arteterapia jest złożonym zjawiskiem, które w literaturze przedmiotu definiuje się w różnorodny sposób. Na przykład Wita Szulc traktuje ją jako działanie skierowane na człowieka i jego środowisko, podejmowane w celu przywrócenia, utrzymania lub wzmacniania zdrowia. Ma zmierzać do poprawy jakości życia, wykorzystując do osiągnięcia tego celu określone wytwory kultury, przede wszystkim sztuki (Szulc 2009). Arteterapię można podzielić na: muzykoterapię, choreoterapię, biblioterapię, filmoterapię, teatroterapię czy też arteterapię przez sztuki wizualne.
Wizyta w kinie to wydarzenie kulturalne zarówno dla małych i dużych widzów. Dla najmłodszych jest swojego rodzaju przygodą, która może zostawić wiele niezapomnianych wzruszeń i pozytywnych emocji. Do każdego wydarzenia kulturalnego należy się odpowiednio przygotować, żeby spełniło swoją funkcję. Wśród ważnych aspektów składających się na szczególną atmosferę i magię kina nie można pominąć zasad savoir-vivre’u, które obowiązują zarówno małych, jak i dużych amatorów X Muzy.
Film to dzieło sztuki, które nie ma jednego autora. Jest efektem dobrze zorganizowanej, wieloetapowej pracy zespołowej. Cudowny świat ruchomych obrazów wypełniony niesamowitymi dźwiękami i intrygującymi postaciami tworzą dla nas niezwykli twórcy. Każdy z nich wnosi swój indywidualny wkład w kreowanie fascynujących opowieści filmowych. Praca każdego z nich imponuje rozmachem, jest interesująca, czasami wręcz magiczna. O tym, kto i w jaki sposób tworzy dla nas wspaniały filmowy świat, postanowiłam porozmawiać z najmłodszymi widzami. Chcąc rozwinąć przed wychowankami wachlarz prac niezbędnych przy realizacji filmu, wprowadziłam ich w tajniki zawodu poszczególnych członków ekipy filmowej.
Dobre i mądre kino dla dzieci niesie ze sobą wartość edukacyjną oraz potrafi być źródłem radości i wiedzy o otaczającym świecie. Kinowe obrazy często wskazują konstruktywne sposoby rozwiązywania przedstawionych konfliktów, zmuszają do refleksji, uczą sztuki oceny postaw bohaterów, wskazują na ich intencje oraz konsekwencje podejmowanych działań, dostarczają prawidłowych wzorów interpersonalnych.
Społeczny wymiar zajęć muzycznych zawsze był w moim odczuciu jednym z najważniejszych w muzycznej edukacji. Bycie częścią grupy oraz uczenie się siebie, będąc w relacji z drugim człowiekiem, to na pewno ważny aspekt podejmowanych aktywności muzycznych takich jak słuchanie, śpiew, ruch z muzyką, gra na instrumentach i tworzenie muzyki.