Część dzieci przedszkolnych oraz większość uczniów w szkole zmaga się z takimi problemami w nauce matematyki, które zwykle mogą zostać rozwiązane dzięki pomocy i wsparciu nauczyciela oraz wysiłkowi umysłowemu dziecka. Dyskalkulia jednak stanowi innego rodzaju problemy.
Autor: Lidia Kołodziejska
Mgr pedagogiki w zakresie nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego, nauczyciel dyplomowany, dyrektor przedszkola.
Pierwsze kroki dziecka na drodze jego społecznego rozwoju zwykle wiążą się z doświadczaniem różnic. Przebywając w przedszkolu, w grupie, bawiąc się na placu zabaw, towarzysząc mamie w zakupach, zjadając deser w restauracji, dzieci mają możliwość spotykania i obserwacji ludzi o różnym wyglądzie, statusie, prezentujących różne zachowania czy zwyczaje. Najczęściej u naszych najmłodszych przedszkolaków nie zauważamy objawów niechęci i braku zrozumienia dla „odmienności” spotykanych ludzi, co najwyżej zaciekawienie. Zdarza się bardzo często, że w takiej postawie są daleko przed swoimi rodzicami. Dzieci nie rodzą się bowiem z negatywnymi przekonaniami co do różnic. Są ufne, akceptujące i tolerujące. Nie przywiązują wagi do tego, jak kto wygląda, w co jest ubrany, jakie ma zabawki. Dlatego też zanim „nasiąkną” przekonaniami środowiska, w którym będą się wychowywały, warto wesprzeć je w umiejętności akceptacji odmienności.
Kiedy dziecko osiąga wiek pozwalający mu na podjęcie edukacji w przedszkolu, warto zastanowić się nad tym, czy potrafi ono samodzielnie funkcjonować poza domowym kręgiem. Środowisko przedszkolne i panujące w nim zasady, choć wydają się podobne, to są przecież jednak odmienne od tych domowych. Aby wkraczający do przedszkola maluch mógł czuć się w nim bezpiecznie, musi nabyć szereg umiejętności samodzielnego funkcjonowania. Na tym etapie rozwoju mały przedszkolak jest w trakcie ich uczenia się i często jeszcze potrzebuje pomocy i wsparcia ze strony dorosłych. To właśnie pani w przedszkolu powinna stać się dla niego ukochaną osobą, która w trosce o udany start malucha będzie mądrze go wspierać w pokonywaniu trudności związanych z adaptacją i doskonaleniem czynności samoobsługowych.
Dyspraksja rozwojowa polega na zakłóceniu procesów integracji pomiędzy ośrodkami układu nerwowego. Powszechnie przyjęło się, że dyspraksja rozwojowa dotyczy tylko dzieci, mimo że w rzeczywistości występuje również u dorosłych, choć jest rzadziej rozpoznawana. Dyspraksja dotyczy blisko 10% populacji dzieci, z czego chłopców obciąża czterokrotnie częściej. Jest rzadko diagnozowana, gdyż dzieci przejawiające dyspraksję postrzegane są po prostu jako niezgrabne, z trudnościami psychoruchowymi.
Wdrażanie umiejętności nawiązywania kontaktów z wszystkimi dziećmi oraz akceptowanie ich indywidualnego sposobu funkcjonowania będzie sprzyjać integracji i pozwoli odczuwać satysfakcję z bycia razem! Wspólne przeżywanie pewnych wydarzeń i treści pozwala na tworzenie pogodnej atmosfery w grupie. Nie zwlekajmy zatem i sprawmy, aby nasza grupa przedszkolna integrowała się od samego początku!
„Zobacz, on potrzebuje twojej pomocy” – jak nauczyć dziecko umiejętności dostrzegania potrzeb innych
Dostrzeganie potrzeb innych, wrażliwość na krzywdy, gotowość niesienia pomocy są umiejętnościami, które stają w opozycji do zachowań samolubnych, egoistycznych. Które z poniższych twierdzeń będą charakteryzowały w przyszłości nasze dzieci? Ja jestem najważniejszy, moje potrzeby są najważniejsze, cały świat jest dla mnie. Ja jestem ważny, moje potrzeby są ważne, ale inni ludzie też są ważni.
– Czy można stosować ocenianie kształtujące w przedszkolu? – Jak najbardziej. Szczerze mówiąc, to nie wyobrażam sobie innego sposobu oceniania w przedszkolu – odpowiada ekspertka oceniania kształtującego, Danuta Sterna, na portalu Centrum Edukacji Obywatelskiej, gdzie znajdują się szczegółowe materiały dotyczące „OKejowego” (jak mówią nauczyciele) oceniania.
