Autor: Justyna Kapuścińska-Kozakiewicz

Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego często mają problem z opanowaniem wiedzy i umiejętności, które są przekazywane na zajęciach. Wynika to z faktu, że chociaż słuch rozwija się u nich prawidłowo, to jednak pojawiają się trudności ze słuchaniem, a co za tym idzie – dziecko nie jest w stanie odpowiednio skupić się na zadaniach, poleceniach, komunikatach i pytaniach, które są do niego kierowane. Mogą pojawiać się również częste prośby o to, aby kolejny raz powtórzyć daną informację. Często zauważany jest też problem z rozwojem mowy czy artykulacją, jeśli mowa się już rozwinęła. Dziecko prezentuje najczęściej wolne tempo pracy, łatwo się rozprasza pod wpływem bodźców dźwiękowych, myli słowa, która mają podobne brzmienie czy ma problem z lokalizowaniem źródła dźwięku.

Okres przedszkolny to czas intensywnego rozwoju dzieci we wszystkich sferach. Zaczyna się wtedy pojawiać wiele nowych umiejętności zarówno w obszarze słuchowym, wzrokowym, emocjonalnym, ruchowym, jak i poznawczym czy społecznym. Nie zawsze jednak wszystko idzie zgodnie z planem. Bywa, że u dziecka pojawia się szereg trudności, które trudno odpowiednio zdiagnozować lub przypisać do konkretnego zaburzenia. Konieczne jest jednak zwracanie uwagi na tak zwane czerwone flagi, wyłapywanie objawów i przekazywanie rodzicom odpowiednich zaleceń, żeby mogli się oni udać ze swoimi dziećmi do specjalistów. 

Terapia integracji sensorycznej to różnorodne ćwiczenia wykonywane z wykorzystaniem profesjonalnego sprzętu. Terapeuta próbuje w taki sposób dobrać aktywności, żeby jak najlepiej wpływać na funkcjonowanie układu nerwowego pacjenta. Jednak sama terapia to nie wszystko. Odbywa się ona przeważnie jeden raz w tygodniu i trwa 45–60 minut. Nie da się wszystkiego zrobić w tak krótkim czasie. Żeby terapia mogła przynieść oczekiwany efekt, konieczne jest nawiązanie współpracy z rodzicami, pokazanie im, jak oni mogą pracować z dzieckiem i danie wskazówek dotyczących tego, jakie ćwiczenia i aktywności można wprowadzać w warunkach domowych i na co w ich trakcie zwracać uwagę. W tym artykule pochylimy się nad tym, jakie gry i zabawy są możliwe do wykonania z dzieckiem przez rodziców. Co ważne, nie jest tutaj konieczne inwestowanie w profesjonalny sprzęt. Czasem wystarczy tylko kilka prostych narzędzi.

Diagnoza dziecka jest procesem długotrwałym i bardzo skomplikowanym. Wpływa na nią wiele czynników, na które nie mamy wpływu, tj. samopoczucie, temperatura, ciśnienie, udział dziecka w różnorodnych aktywnościach, które odbywały się w żłobku lub przedszkolu. Zauważyć można również dużą niepewność terapeutów, jeśli chodzi o diagnozę dzieci małych. Część z nich nie ma wiedzy na temat tego, jakie narzędzia można wykorzystać, inni obawiają się tego, że dziecko nie będzie chciało współpracować na spotkaniach, jeszcze inni mają trudności z określeniem, co w zachowaniu dziecka jest normą, a co nie jest.