Terapia przez zabawę – jak wspierać dziecko bez specjalistycznego sprzętu?

Na samym początku terapeuta powinien w jasny sposób wytłumaczyć, z czego wynikają trudności dziecka i jak mogą się one objawiać. Często bowiem rodzice mają poczucie, że dziecko jest złośliwe lub celowo nie chce czegoś wykonywać. Konieczne jest więc pokazanie im, jakie są potrzeby dziecka i w jaki sposób można je prawidłowo zaspokajać oraz jakie ćwiczenia będą się najlepiej sprawdzały w określonych sytuacjach i przy konkretnych zaburzeniach. Rodzice muszą wiedzieć, na czym polegają zaburzenia integracji sensorycznej i z czego one wynikają. Trzeba im także uzmysłowić, że terapia ma sens tylko wtedy, kiedy istnieje synergia oddziaływań pomiędzy domem, placówką edukacyjną i gabinetem terapeutycznym. Jednocześnie muszą oni mieć świadomość, że niekiedy zbyt szybkie wprowadzenie jakiejś aktywności lub uparte dążenie do jej realizacji może powodować coś, czego nie chcemy – nadmierne pobudzenie układu nerwowego, zwane również przestymulowaniem. Objawia się ono często podniesionym głosem u dziecka, wpadaniem w tzw. głupawkę, której nie można zatrzymać, poceniem się, zaczerwienionymi policzkami, chaotycznym przemieszczaniem się po pomieszczeniu, ruchliwością, która pojawia się dość niespodziewanie, czy sennością. Czasem dziecko czuje nawet mdłości, nudności, bóle głowy. Jest to dla nas jasny sygnał, że przesadziliśmy z jakimś zadaniem i konieczne jest wprowadzenie w tym momencie ćwiczeń wyciszających, obejmujących w szczególności stymulację z zakresu czucia głębokiego. 

Wiedząc o tym, na co należy zwracać uwagę w zachowaniu dziecka, warto przyjrzeć się temu, jakie ćwiczenia możemy zaproponować do wykonania rodzicom w sytuacji domowej. Poniżej przedstawiono różne aktywności z podziałem na stymulację konkretnych zmysłów. Co ważne, nie tylko rodzice mogą je wykonywać w domu, ale również nauczyciele na zajęciac...