Nuda jest potrzebna!

Odczarować nudę

Pierwsze wzmianki i szczegółowy opis pojęcia „nuda” można odnaleźć już w słowniku wydanym przez Akademię Francuską w 1777 r. Temat „nudy” czy też „nudzenia się” był jednak podejmowany w badaniach stosunkowo rzadko. Wciąż więc pozostaje wiele nieodkrytych prawd i pytań bez odpowiedzi. Zdecydowanie jednak zjawisko nudy jest znacznie bardziej złożone i wielowymiarowe niż wcześniej zakładano. Obecnie wielu badaczy zwraca uwagę na indywidualne predyspozycje w odczuwaniu nudy. Stąd ta czynność, która może szczególnie nudzić jedno dziecko, inne może bardzo zaciekawić. 

A jak obecnie postrzegana jest nuda? 

Cóż, powszechnie stan nudy kojarzy się najczęściej dość negatywnie. Gdy już wystąpi, utożsamia się ją np. z poczuciem znużenia, zniechęcenia, pustki, samotności, braku zaciekawienia, bezczynności i monotonii. Co więcej, jeśli „dokucza” ona dziecku przez bardzo długi czas, to właśnie w niej upatruje się „winowajcę” stagnacji rozwojowej czy braku poznawczej ciekawości. 

W kulturze wciąż można spotkać się z różnymi fałszywymi mottami wskazującymi, że tylko osoby nudne się nudzą czy też, że w nudzie zawsze pojawią się głupie pomysły… W świetle takich stwierdzeń nuda jawi się jako zły do...