Nasze babcie
Sen babci Helenki, czyli powrót do lat dziecięcych

Tradycją większości placówek edukacyjnych, głównie przedszkolnych, jest coroczne organizowanie uroczystości o charakterze rodzinnym z okazji Dnia Babci i Dziadka. Obchody tego dnia w każdym przedszkolu wyglądają inaczej. Sposób przeprowadzenia spotkania zależy od możliwości organizacyjnych, umiejętności dzieci oraz inwencji nauczycieli. Najczęściej są to inscenizacje w wykonaniu najmłodszych, połączone z wręczeniem upominków i smacznym poczęstunkiem. Czasami występy przybierają charakter wspólnej zabawy, podczas której to dzieci, występując 
w roli gospodarzy, przeprowadzają quizy, zadają zagadki, zapraszają do wspólnych dziecięcych pląsów, tańców integracyjnych. Bez względu na wszystko uroczystość ma zawsze wymiar szczególny, gośćmi są bowiem wyjątkowe osoby. Dziadkowie to przecież odwieczny symbol spokoju, troskliwości, opiekuńczości, wyrozumiałości i cierpliwości. Obchody tego wyjątkowego dnia są poprzedzone w przedszkolach cyklem zajęć poświęconym najbliższym członkom rodziny. Na przedszkolnych korytarzach lub w salach pojawiają się galerie rodzinne, w których są prezentowane portrety babć i dziadków, wykonane różnymi technikami, począwszy od malowania farbami, rysowania tuszem, kredkami, na przepięknie kolorowych metamorfozach kolażowych skończywszy.

W dzień poprzedzający rodzinne święto są organizowane warsztaty kulinarne, podczas których dzieci samodzielnie przygotowują słodkie niespodzianki. Niektóre z nich przywołują na myśl niezapomniane smaki dzieciństwa starszego pokolenia. W naszej grupie zawsze robimy słodką szarlotkę i kruche babeczki. Podczas zajęć rozmawiamy z wychowankami o szacunku wobec osób starszych, o ulubionych zajęciach dziadków (np. „Mój dziadziuś potrafi…”), poznajemy zabawy z dawnych lat, oglądamy stare fotografie, rodzinne albumy, reprodukcje przedstawiające sceny rodzinne, tworzymy drzewo genealogiczne, poznajemy stopnie pokrewieństwa między członkami najbliższej rodziny, uczymy się wierszy 
i piosenek, w których głównymi bohaterami są babcie i dziadkowie, oraz przygotowujemy drobne upominki. 

Tradycją naszego przedszkola jest wykonanie kalendarzy na bieżący rok z wizerunkiem wnuka i upominki ceramiczne, uformowane samodzielnie przez dzieci podczas warsztatów w zaprzyjaźnionej galerii. Wszystkie te działania mają podnieść rangę Dnia Babci i Dziadka, podkreślić rolę dziadków w rodzinie, zwrócić wychowankom szczególną uwagę na szacunek wobec osób starszych, chęć niesienia im pomocy w sytuacjach dnia codziennego oraz zacieśnić więzi rodzinne między najbliższymi członkami rodziny.

Każdy nauczyciel wychowania przedszkolnego ma w swoich zasobach metodycznych ulubione zajęcia, które zawsze sprawiają dzieciom radość, wywołują zaskoczenie, pobudzają do refleksji. Chciałybyśmy podzielić się pomysłem na jedno z nich. Dotyczy ono próby przedstawienia babci jako małej dziewczynki. Niektórym dzieciom trudno uwierzyć, że babcie też kiedyś miały 6 lat. Tak samo jak one miały swoje marzenia, ulubione zabawy, potrawy, przeżywały smutki i radości dzieciństwa, oczekiwały z utęsknieniem na święta itp. Swoimi wspomnieniami z lat dzieciństwa po-
dzieliła się z nami jedna z zaproszonych babć.

Temat zajęć: Sen babci Helenki

Cele ogólne:	doskonalenie umiejętności uważnego słuchania, rozwijanie spostrzegawczości oraz umiejętności logicznego kojarzenia faktów przedstawionych na ilustracjach, kształtowanie umiejętności poprawnego reagowania na sygnały słowne, rozbudzanie dziecięcej wyobraźni, przedstawienie własnych wyobrażeń w pracy plastycznej
Cele operacyjne:	Dziecko: potrafi w skupieniu wysłuchać treści opowiadania, prawidłowo reaguje ruchem na sygnały słowne, wykazuje się pomysłowością podczas układania zakończenia opowiadania, układa historyjkę obrazkową według kolejności zdarzeń, podejmuje próby samodzielnego czytania ze zrozumieniem prostych konstrukcji zdaniowych, rozumie tekst i potrafi powiązać go z ilustracją, aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych, okazuje szacunek osobom starszym
Metody:	podająca: opowiadanie, historyjka obrazkowa, problemowa: burza mózgów, aktywizująca: opowieść ruchowa, praktyczna: rysowanie tuszem
Formy:	zbiorowa, indywidualna
Wiek dzieci:	5–6 lat
Pomoce:	płyta CD z nagraniem odgłosów lasu, poduszki (jedna dla każdego dziecka), historyjka obrazkowa, album rodzinny ze starymi fotografiami, napisy, czarny tusz, wykałaczki, ołówki, czarne ramki, klej, czarny materiał, fartuszki do prac plastycznych
Organizacja sali:	stolik przygotowany dla gościa ustawiony w rogu sali, w jednej części sali rozłożone poduszeczki dla dzieci, na stolikach przygotowane pomoce do zajęć plastycznych

 

Przebieg zajęć:

• Powitanie gościa

Babcia zaproszonego dziecka przedstawia się, rozkłada na stoliku przyniesione ze sobą pamiątki z dzieciństwa, zaprasza dzieci do wysłuchania jednej ze swoich opowieści spisanych w Pamiętniku.

• W lesie

Relaksacja na poduszkach. Dzieci przechodzą na drugą część sali, w której rozłożone są poduszki. Zajmują miejsca, zamykają oczy. Babcia czyta opowiadanie na tle muzyki lasu.

• Sen babci Helenki – opowiadanie

W piękny, słoneczny poranek mała Helenka wybrała się do lasu na grzyby. Założyła niebieską sukienkę, zawiązała na niej swój ulubiony różowy fartuszek, zabrała koszyczek i poszła krętą dróżką przed siebie. Radośnie podskakiwała, gdy zobaczyła rosnące przy drodze kwiaty. Zatrzymywała się i wąchała ich przepiękny leśny zapach. W pewnej chwili zrobiło jej się strasznie gorąco. Zdjęła fartuszek i włożyła go do koszyczka. Z zachwytem popatrzyła na swoją niebieską sukienkę – była w jej ulubionym kolorze. Nagle rozejrzała się. Zobaczyła, że las jest już blisko. Przyspieszyła kroku i wkrótce znalazła się w lesie. Gałęzie zwisały nisko, więc musiała się schylić. Kawałek drogi przeszła nawet na czworakach pod gałązkami drzew. Wyszła z gęstwiny i stanęła na drodze. Zobaczyła drwala. Wystraszona kucnęła pod krzaczkiem i obserwowała, co on robi. Drwal wycinał chore drzewa. Helenka wyszła z ukrycia i zaczęła pomagać. Znosiła ucięte gałązki. Za okazaną pomoc drwal wskazał jej drogę do miejsca, w którym rośnie dużo grzybów. Ukłoniła się zgrabnie i poszła...