Mieszkańcy ulicy Śmiesznej
Czyli jak zarazić śmiechem dziecko

Wmiejscach, gdzie znajdują się małe dzieci, śmiech rozbrzmiewa z każdego kąta. Naturalną bowiem potrzebą emocjonalną każdego dziecka jest śmiech. Wszystkie lubią śmiać się, a rozbawić je może prawie wszystko. Źródłem zdrowej radości dziecka może być: zabawna sytuacja, mina, gest, odgłosy dochodzące z otoczenia, aktywna zabawa z rówieśnikami, rysunek, słowo, ruch. Dzieci śmieją mieją się zdecydowanie częściej niż dorośli. Dzieci śmieją się ze wszystkiego, niekiedy nawet – same z siebie. 

Śmiech w przedszkolu ma często znaczenie terapeutyczne – uwalnia bowiem negatywne emocje, niweluje lęki, wpływa na poczucie wspólnoty rówieśniczej, integruje grupę. Śmiechowi towarzyszy błogie uczucie zadowolenia i przyjemnego rozluźnienia. Maluchy lubią się śmiać i lubią też, kiedy śmieje się ktoś inny. Zdecydowanie preferują towarzystwo osób uśmiechniętych, radosnych i zadowolonych. W ich obecności czują się swobodniej, pewniej i bezpieczniej. Dzieci radosne to dzieci szczęśliwe, pełne wdzięku i uroku.

My, nauczyciele przedszkola, nie możemy o tym zapominać. Powinniśmy respektować prawo dziecka do radości i śmiechu. Jednym ze sposobów jest niewątpliwie organizowanie sytuacji edukacyjnych, które wyzwalają w dzieciach te pozytywne emocje. Wspólne działania, dobrze zorganizowane zadania są niewątpliwie jednym ze źródeł radości. Biorąc to pod uwagę, postanowiłyśmy zarazić śmiechem dziecka również dorosłych. W tym celu zorganizowałyśmy zajęcia otwarte, podczas których wykorzystałyśmy wiersz Haliny Szayerowej Ulica Śmieszna. Utwór opisuje ulicę, na której „...śmiech od ścian domów odbija się echem, bo tam każdy z każdym rozmawia z uśmiechem”. Wiersz nie wskazuje mieszkańców ulicy, należy ich stworzyć z wykorzystaniem wyobraźni. To było jedno z zadań przewidzianych dla dzieci. Chcąc w późniejszym etapie zajęć skonfrontować wyobrażenia wychowanków z „narzuconą” przez nas zabawną rzeczywistością, zgromadziłyśmy ilustracje przedstawiające figlarne postacie w zabawnych sytuacjach. Zajęcie otwarte stwarza dzieciom okazję do prezentacji opanowanych umiejętności w różnych obszarach. Chciałyśmy pokazać, jak w przedszkolu rozwijamy inteligencję językową dziecka poprzez ciekawe formy działalności. Tym razem połączyłyśmy rozbudzanie wyobraźni twórczej z kompetencjami czytelniczymi maluchów. Dla każdego przygotowałyśmy zdania zawierające abstrakcyjny opis postaci. Zdania ułożyłyśmy adekwatnie do umiejętności, jakie opanowały dzieci w zakresie czytania. Najważniejszym elementem zajęć była kluczowa ulica Śmieszna. Umieściłyśmy jej schemat na dwóch szarych arkuszach papieru. Zostały na niej narysowane domki z podpisami charakteryzującymi ich lokatorów. Przygotowania zajęły wiele czasu, ale po reakcjach dzieci i rodziców stwierdzamy, że było warto.

Przebieg zajęć:

•  „Cha…, cha…, cha” – zabawa powitalna ze śpiewem; wprowadzenie dzieci w dobry nastrój. 
• „Ulica Śmieszna” – prezentacja fragmentu wiersza H. Szayerowej; koncentrowanie się na słowie czytanym. 
• Rozmowa bazująca na treści utworu – formułowanie odpowiedzi na postawione pytania:

• Jak nazywała się ulica, o której opowiada wiersz?
• Dlaczego tę ulicę nazwano Śmieszną?
• Czy wy, tak jak bohaterowie wiersza, lubicie się śmiać? Dlaczego?
• Kto oprócz dzieci może mieszkać na ulicy Śmiesznej?
...