Rytmiczne fraktale

W języku potocznym każdą formę aktywności dzieci osoby dorosłe klasyfikują względem własnych doświadczeń szkolnych, kategoryzując ją bardzo konwencjonalnie. A co robiłeś dzisiaj z matematyki? 

Co robiliście z polskiego? Mimo ogólnorozwojowego charakteru zajęć w przedszkolu (także w edukacji wczesnoszkolnej) to potoczne rozumienie tworzy wiele nieprofesjonalnych interpretacji wychowania przedszkolnego, co skutkuje produkcją narzędzi uczenia dzieci dostosowywanych do edukacji matematycznej, polonistycznej, a nie do potrzeb rozwojowych dzieci. Od wielu lat do przedszkoli trafiają tzw. karty pracy do wypełniania, mające charakter ćwiczeń, które dzieci wykonują. Trudno czasem nawet określić, jaką funkcję w rozwoju dziecka mają owe ćwiczenia spełnić. 

Ogromne ilości szlaczków do tzw. kreślenia po śladzie, które nużą dzieci, męczą, w potocznym rozumieniu przygotowują dzieci do nauki pisania. Wiele matematycznych kart pracy, przeznaczonych także do wypełnienia, które często wiąże się np. z narysowaniem misia na trzeciej półce szafy, półce liczonej od dołu ku górze lub odwrotnie, którą dziecko widzi na obrazku, sugeruje rodzicom, iż oto dziecko przygotowuje się do nauki królowej wszystkich nauk, czyli matematyki. Oczywiście można się zgodzić, że narysowanie przez dziecko misia na odpowiedniej półce wskazuje osobom dorosłym, iż dziecko zrozumiało polecenie – określiło, która półka jest trzecia. Jednakże dziecko to samo może określić, nie rysując, nie kreśląc po papierowych kartach pracy, ale wykonując konkretne działanie w przestrzeni. Problemem także jest ilustrowanie pewnych matematycznych pojęć na obrazku, który przecież nie jest zawieszony na ścianie, ale w pozycji leżącej karty pracy. To, co dziecko określa jako góra, jest przestrzenią nad kartką w powietrzu. To, co dla dziecka jest tzw. ułożeniem w dole, odnosi się do jego ciała, a nie do karty pracy. „Na dole” to po prostu dla dziecka pod stołem lub tam, gdzie są jego stopy. Matematyczna aktywność dziecka w przestrzeni jest bardziej rozwijająca, ponieważ dziecko uczy się, a także rozpoznaje przestrzeń przez konkretne doświadczenie i praktyczne jej zagospodarowywanie. Działając w przestrzeni, wykorzystuje zmysły i skutecznie włącza w proces uczenia się całe ciało, rozwijając zarówno samą świadomość ciała, jak i rzeczywistą wyobraźnię przestrzenną...