Edukacja w przestrzeni

Pojęcie „laboratorium”, choć współcześnie ma szersze znaczenie niż pierwotnie, dotyczy zawsze aktywności człowieka związanej z badaniami naukowymi i eksperymentami. Eksperymentowanie i aktywność badawcza małych dzieci są ich wewnętrzną potrzebą, wiążą się z naturalną pracą mózgu i mają podstawowe znaczenie w rozumowaniu i zapamiętywaniu. Tę potrzebę dzieci przejawiającą się w określonych działaniach, często bardzo oryginalnych, innowacyjnych, zaskakujących, odkrył w swej pracy naukowo-badawczej prof. Ryszard Więckowski. Uważał, że „dziecko, ujmując całościowo rzeczywistość, odczuwa potrzebę wyrażania swoich doznań, przeżyć za pomocą znaków. Są to znaki języka mówionego, stosunków wielkościowych, geometrycznych, ilościowych, technik plastycznych, ekspresji ruchowej, muzycznej (…)”. Dziecko wyraża się zatem w działaniu, w którym odbiera informacje od nas, dorosłych, z otoczenia, w którym przebywa, przekształca je, przetwarza i tworzy informacje nowe, co ujęte zostało przez profesora jako naturalny sposób uczenia się według strategii percepcyjno-innowacyjnej. Dziecko jako twórca informacji nowych staje się zatem innowatorem, konstruktorem swojej wiedzy. W zabawie przyjmuje informacje, jednakże w swoisty dla siebie sposób je przetwarza, nadając znaczenie czynnościom, doświadczeniom, a także wytworom swojego działania.

To konstruktywistyczne ujęcie procesu uczenia się dzieci nie zawsze ma swe odbicie w konkretnych technikach i metodach uczenia się przedszkolaków. Coraz częściej do przedszkoli tendencyjnie i bez podstaw naukowych wkraczają techniki i metody uczenia oparte wyłącznie na czynnościach zadaniowych,...