To nie jest prawda, że dzieci nie czytają

W„Wielkim pięknie” Paolo Sorrentina narrator mówi: „Świat jest zbyt skomplikowany, by pojął go jeden człowiek”. Myślę, że tak właśnie jest. I jeśli powiemy, że rzeczy nie są takie, jak nam się wydaje, to nie będzie w tym ani przesady, ani nonszalancji, ani bufonady. Ponieważ warto czasami spojrzeć inaczej. Inaczej niż w pierwszym odruchu. Albo inaczej, niż przyzwyczailiśmy się patrzeć.

Spójrzmy na przykład na nasze podejście do pogody. Jako mieszkańcy strefy umiarkowanej mamy ograniczony wybór. Permanentną depresję – bo pogoda jest nieprzewidywalna, a przede wszystkim dlatego, że cokolwiek się zaczyna, bardzo szybko się kończy. Pory roku następują po sobie tak szybko i pogoda jest tak zmienna, że w zasadzie nie mamy szansy nacieszyć się czymkolwiek stałym. Mamy więc depresję, a przynajmniej zawroty głowy od ciągłych zmian temperatury, ciśnienia, zachmurzeń i deszczy.

Ale może też być inaczej. Możemy pomyśleć, że owa zmienność pór roku jest pełna magii i czaru. Zupełnie za darmo mamy wachlarz możliwości. Latem 40 stopni w cieniu. Zimą -20 o poranku.  Znajomi redaktorzy z pracy śmieją się, kiedy mówię, że lubię listopad albo grudzień. Przecież nikt nie lubi, kiedy jednocześnie jest mokro, zimno i wieje. A ja myślę, że jednak ktoś lubi. Ja lubię. 

No dobrze, ale ponieważ miało być o czytaniu, przejdźmy do czytania. Chociaż wstęp był wcale nie przypadkiem. Proszę od...