O przyjaźniach z przedszkola

Kontakt z rodzicem może przygotować przedszkolaka do kontaktu z innymi dziećmi, ale takiego kontaktu nie zastąpi. Przychodzi czas, ok. 3–4 r. ż., kiedy dziecko zaczyna pragnąć i dążyć do interakcji z rówieśnikami. 

Przedszkolni przyjaciele

Pewnego dnia dziecko opuszcza rodzinny dom i trafia do grupy. Przyjmuje się, że powinno się to nastąpić nie później niż w 4. r. ż. Większość trzylatków jest gotowa; znam sporo gotowych na to dzieci w wieku 2,5 lat, a nawet młodszych. Dziecko poznaje całą grupę rówieśników, czasem dzieci nieco młodszych lub starszych od siebie. Musi się nauczyć z nimi dogadywać, współpracować, w dalszej perspektywie – przyjaźnić. Grupa przedszkolna to miejsce, gdzie nawiązują się pierwsze przyjaźnie.

Przedszkolne przyjaźnie mają inny charakter niż przyjaźnie  „bardziej dojrzałe” nastolatków czy osób dorosłych. Nie znaczy to, że są mniej ważne. Przyjaźnie dziecięce nie opierają się na podobieństwie osobowości. Dla przedszkolaka przyjaciel oznacza towarzysza zabaw, zwykle tej samej płci, z którym dziecko często się spotyka. Interakcje polegają głównie na dzieleniu się oraz wymianie zabawek, jedzenia itp. 

Podstawowym kryterium wyboru przyjaciela w przedszkolu jest jego bezpośrednia dostępność. Przyjacielem zostaje osoba, którą dziecko najczęściej spotyka. Statystyczny przyjaciel najczęściej mieszka blisko, ewentualnie jest dzieckiem bliskich przyjaciół rodziców dziecka. Kontakt tworzy się i wzmacnia z każdym kolejnym spotkaniem. Im jest ich więcej – tym jest silniejszy. Przyjaciele muszą się widywać, żeby wzmacniać swoją przyjaźń. Z tego powodu dziecku często chorującemu lub z innych po...