Co to znaczy, że ktoś jest nieśmiały?
Potocznie rozumiana nieśmiałość jest jednym z tych zagadnień, których objaśnienie zdaje się nie sprawiać większej trudności. Za nieśmiałe uznaje się np. dzieci, które niechętnie i z dużym poziomem lęku biorą udział w zabawach i grach, z trudem nawiązują nowe znajomości czy reagują chęcią schowania się bądź ucieczki na nieznane okoliczności. Nieśmiałość jest tutaj widoczna w takich zachowaniach jak: wycofanie, chęć pozostania przy znanej osobie lub zajęciu, trudności w adaptacji do nowych i nagłych sytuacji, wymagany dłuższy czas na zapoznanie się z nowym środowiskiem. Można powiedzieć, że nieśmiałość ujawnia się w tym, co nowe, dotąd niepoznane czy niedoświadczone, np. w kontakcie z obcą osobą w sklepie lub w zabawie z nowo poznanymi dziećmi na placu zabaw.
POLECAMY
WARTO PAMIĘTAĆ!
Zachowania takie jak opór, niechęć przed kontaktem z nowo poznaną osobą i grupą mają charakter rozwojowy, którego celem jest utrzymanie poczucia bezpieczeństwa i ochrona więzi z rodzicem lub opiekunem. Dzieci stopniowo rozwijają swoje umiejętności społeczne, takie jak praca w grupie rówieśniczej, oraz samodzielność. Tym samym nie każde zachowanie możliwe do interpretacji jako nieśmiałość będzie stanowić faktyczny przejaw nieśmiałości.
Powszechnie zdaje się, że z łatwością jesteśmy w stanie zaobserwować nieśmiałość, tymczasem jest ona znacznie bardziej złożonym zjawiskiem, niż mogłoby się wydawać! Sami badacze nie są jednomyślni, czy interpretować nieśmiałość jako stan emocjonalny, który jest wynikiem odczuwanego lęku społecznego, czy określać ją jako cechę osobowości.Są też próby ujmowania nieśmiałości z uwzględnieniem różnorodności typów nieśmiałych osób oraz skupieniem się na okolicznościach sprawiających trudności osobom nieśmiałym. Różne sposoby rozumienia i definiowania nieśmiałości mogą powodować, że zbyt szybko jest ona stwierdzana i nazbyt powierzchownie interpretowana.