Ja sama!

Samodzielność jako potrzeba rozwoju

Nauka samodzielności to bardzo ważna potrzeba rozwojowa. Dziecko, starając się wykonywać kolejne czynności samodzielnie, uczy się nowych umiejętności, a także doskonali i usprawnia te już opanowane. 
Co więcej, zgromadzone doświadczenia, a nawet nieudane próby, stopniowo kształcą także inne ważne w życiu cechy, takie jak np. wytrwałość w dążeniu do celu czy cierpliwość. Widok malucha, który kolejny raz z wielkim skupieniem i niezaprzeczalnym zaangażowaniem próbuje zapiąć guziczek czy też zawiązać szalik, budzi zdumienie niejednego dorosłego!

Samodzielność jest cechą, która rozwija się etapami. Warto więc pamiętać, że dziecko uczy się samodzielności już od pierwszych chwil swojego życia. Gdy ma kilka miesięcy, próbuje samo siadać, później podejmuje próby samodzielnego przemieszczania się poprzez raczkowanie 
i w końcu – próby upragnionego chodzenia. Późniejsza nauka ubierania się, trzymania łyżeczki czy kubeczka jest równie ważna dla rozwoju samodzielności. Malec stopniowo uczy się czynności samoobsługowych oraz kształtuje obraz „własnego Ja”. Dziecko, nabywając nowe umiejętności, nie tylko poszerza repertuar swoich zachowań, ale także rozwija swoją ciekawość poznawczą, uczy się sprawczości swoich działań, buduje poczucie własnej wartości. Trzeba jednak pamiętać, że dążenie maluszka do samodzielności bywa niekiedy nawet dla niego procesem niezwykle złożon...