W kolorowym świecie witamin

Wprzypadku dzieci tym bardziej należy mieć na uwadze, że argumenty odnoszące się do zdrowia będą istotne, ale dopiero sposób, w jaki zaprezentujemy dane produkty, skojarzenia, jakie dzieci będą miały w stosunku do danej potrawy, sprawią, że przedszkolaki chętniej będą sięgać po określone produkty. 
 

Przykładowo szpinak podany jako dodatek do obiadu nie będzie zaakceptowany, ale już „zupa ufoludków” czy popularna „zupa Shreka” z dodatkiem szpinaku, brzmi bardziej przyjemnie i przekonująco. 

Zajęcia prowadzone w przedszkolach powinny przede wszystkim rozbudzać różne zmysły (wzrok, węch, smak, zapach). Zróżnicowane kształty i barwy zachęcają najmłodszych do dotykania, wąchania czy próbowania. Równie ważne jest, aby produkty spożywcze były podane w różnorodnej formie, zmiennej konsystencji. Dla małego dziecka marchewka starta w formie surówki, a marchewka ugotowana, np. w zupie, to zupełnie inne warzywo. 
To tłumaczy sytuację, gdy zaskoczeni rodzice zastanawiają się, jak to jest, że dziecko zje produkt w danej potrawie (właściwy dla tej potrawy sposób podania), a odmówi spożycia, gdy ten sam produkt jest podany w innym daniu (w innej formie, konsystencji). 

Należy również pamiętać o kluczowej roli dotyku, który pozwala dzieciom dokonać podziału na produkty spożywcze uznane za tzw. bezpieczne, przyjemne i na takie, które są nieprzyjemne w dotyku, a tym samym niepewne. Dla części dzieci banan jest słodkim owocem, ale dla innych dzieci w dotyku okaże się lepki, brudzący ręce, mało przyjemny, a więc w konsekwencji odmówią zjedzenia. Podobnie soczyste owoce – dla części dzieci będą kojarzyć się z sokiem, który cieknie po paluszkach i brudzi ręce. Tak samo drobne pesteczki, nasionka, obecne np. w truskawkach, kiwi, sprawiają, że dzieci nie chcą skosztować tych produktów, mimo że są zdrowe, słodkie i chętniej zjedzone np. w daniach miksowanych, w których pestki nie...