Metoda dynamicznych obrazów

System „Edukacja przez ruch”, dla którego reprezentatywną metodą jest omawiana przeze mnie w cyklu artykułów metoda dynamicznych obrazów, to propozycja pracy z dzieckiem oparta na ruchu i takich jego formach, które są lubiane i preferowane przez dzieci. Drugim ważnym warunkiem, które spełniają zabawy systemu, a więc także zabawy z tekstem literackim, jest obowiązkowy element czynnościowy, czyli propozycja wykonania przez dzieci takich czynności praktycznych, które budują w każdym uczestniku zabawy poczucie sprawstwa. To bardzo istotny fundament, na którym opieramy w rozwoju dzieci budowę ich poczucia sukcesu, aby zrozumiały, iż są ważną częścią świata. Każda zabawa systemu „Edukacja przez ruch” zawiera zatem ruch najbardziej optymalny, angażujący całe ciało, a także propozycje wykonania czynności, które dzieci cieszą, zajmują i doprowadzają w swym efekcie do dużej satysfakcji, radości i chęci dalszej zabawy. 

Powtarzanie sekwencji zabaw

Biorąc pod uwagę doświadczenia własnego procesu edukacji czy procesu rozwoju, częstym elementem tychże procesów było powtarzanie. Owszem, istnieją i istniały sugestie, a nawet propozycje wyrzucenia z procesu edukacyjnego dzieci tzw. powtarzania, próbowano nawet wmówić pedagogom, iż poprzez powtarzanie dzieci się nudzą, stąd nie powinny robić tego samego itd. Takie bezrefleksyjne praktyki jako hasła reklamowe teoretycznych zmian w systemie edukacji zderzają się zawsze z prawdą o rozwoju człowieka, której nie można zmienić taką czy inną inżynierią społeczną ani tymczasowymi pomysłami służącymi jedynie trendom politycznym. Człowiek od zarania dziejów w każdej fazie rozwojowej potrzebuje powtórek z kilku istotnych powodów. Powtarzanie zakorzenia w człowieku poczucie bezpieczeństwa i jest istotne dla jego sprawczości. Daje możliwość uświadomienia sobie punktu odniesienia do dalszej pracy, czyli konfiguruje człowieka i jego miejsce na...