Dziecko z nadwrażliwością dotykową w grupie przedszkolnej

Łatwo się domyślić, że w środowisku przedszkolnym trudno unikać dotyku – ba! w całym naszym życiu funkcjonowanie bez tego zmysłu wydaje się niemożliwe, dlatego też w ciągu dnia dzieciom z nadwrażliwością dotykową towarzyszy dyskomfort psychiczny i fizyczny. Bardzo często odczuwają również lęk przed nagłym, niespodziewanym lub nieakceptowanym dotykiem.
Dziecko unikające bodźców dotykowych ma problemy zarówno z dotykiem aktywnym, jak i biernym, czyli obejmującym wszystkie sytuacje, kiedy dziecko jest dotykane. Na skutek tego może reagować niewspółmiernie do sytuacji, a wobec rówieśników wykazywać wrogość lub agresję. W opinii otoczenia reakcje tych dzieci są zwykle przesadne, bo jak wytłumaczyć płacz z powodu tego, że pada deszcz, lub histerię spowodowaną tym, że na dłoń spadła kropla wody. Wzmożone reakcje emocjonalne są spowodowane również przesadnym reagowaniem na ból. Zwykłe potknięcie, zadrapanie, ugryzienie przez komara, a nawet dotyk kolegi mogą wywołać płacz i histerię.
Dzieci nadwrażliwe na dotyk nie tylko mają problem z zaakceptowaniem pewnych tkanin, z których wykonano ich ubranie, niechętnie też myją zęby, twarz, głowę, nie przepadają za obcinaniem paznokci, nie lubią chodzić boso i nie chcą się brudzić. Problemem jest też dla nich tłok i bliskość drugiej osoby. Ze względu na nieprawidłową pracę systemu dotykowego mogą unikać zajęć plastycznych – zwłaszcza tych, w trakcie których będą „brudne” zabawy, np. malowanie palcami, używanie kleju, zabawy gliną czy masą solną. Kłopotliwe bywają również zajęcia gimnastyczne, ni...