Doświadczenia stosowania sztuki ORIGAMI w polskim systemie edukacji

Akira Yoshizawa – prekursor nowoczesnych technik składania¹

Idąc po śladzie wielkiego japońskiego mistrza origami, rozpoczęliśmy proces odkrywania i porządkowania różnorodnych technik składania papieru. To Yoshizawa wyznaczył kierunek zmian w sztuce origami, rozumianej wcześniej jako bardzo dowolny sposób składania dopuszczający dorysowywanie czy nacinanie kształtu na papierowej składance. Jak sam pisał we wstępie do swojej pierwszej książki, chcąc wyraźnie odróżnić wycinanki od składanek, unikał używania nożyczek, dorysowywania nosów czy oka, aby „modele nie wychodziły w jakikolwiek sposób poza składanie papieru”. Pracował metodą składania modeli z jednej płaszczyzny origami, przede wszystkim z kwadratu. Swoje innowacje i poszukiwania nowej metody oparł o piękny cel, aby formy origami były bardziej ekspresyjne i przestrzenne, aby miały duszę, aby sztuka składania oparta była na zasadach, a przede wszystkim, aby prawdę o ich powstawaniu można było opisać przez piękne opowiadanie. Tworzył modele składając zawsze jedną płaszczyznę origami. Tak powstawały zwierzęta, ale również np. zad i głowa, które po połączeniu stawały się wybranym ssakiem. Składał modele z trójkąta równobocznego, ba! nawet z trójkąta, który powstaje poprzez przecięcie płaszczyzny kwadratu po śladzie
jego przekątnej!

Korzystając z nieograniczonej przestrzeni origami ukazanej przez Yoshizawę, w której poruszanie się opiera się na konkretnych zasadach zaczęliśmy się zastanawiać, w jaki sposób poruszać się w niej mogą dzieci. Co możemy lub musimy zrobić, aby origami stało się ich udziałem – nie tylko dzieci utalentowanych, ale również tych, które nie radzą sobie z geometrią kartki, a noszą w sobie mimo wszystko wielkie marzenie, aby umieć zrobić własnoręcznie np. ulubione zwierzątko. 

Postawiliśmy sobie również szereg pytań dotyczących metodyki pracy z dzieckiem oraz pracy z os...