Współczesność otaczająca dziecko jest zbiorem nie tylko ogromnej liczby bodźców, lecz także wielu narzędzi uczenia się. Niezależnie kto jest producentem zabawek edukacyjnych, wszelkich materiałów dydaktycznych, to nietrudno zauważyć, iż wiele z tych propozycji to przede wszystkim specjalnie wykreowany produkt, a nie trafne narzędzie rozwoju, które w swym zastosowaniu powinno podążać za naturalnymi strategiami uczenia się dziecka. W produktach tych zawarte są raczej strategie przedsiębiorcy, aby związać klienta z zabawką, niż głęboko zakorzeniona myśl, iż małe dziecko uczy się kolejno przez: naśladowanie, zamysł, aby zrobić podobnie, ale inaczej, czyli po swojemu, oraz zamysł wykreowania zupełnie innej rzeczy. Przedstawione powyżej w uproszczeniu trzy naturalne strategie uczenia się dzieci – odkryte, zbadane i zdefiniowane przez polskiego pedagoga prof. Ryszarda Więckowkiego1 – w rzeczywistości regulują naturalnym procesem rozwoju dziecka, na którym oprzeć powinniśmy zinstytucjonalizowaną formę edukacji dzieci. Stąd i wybierane przez nauczycieli narzędzia, techniki pracy powinny stwarzać dziecku możliwość uczenia się w sposób naturalny.
Jak pokazuje praktyka, najczęściej najtrafniejszymi narzędziami są tzw. narzędzia nieskomplikowane, których prostota pozwala na ich wykorzystanie w wielu sytuacjach. Do takich narzędzi należą właśnie techniki sztuki origami, a w przypadku przedszkola – prz...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
