Wyrażanie ekspresji w metodzie dynamicznych obrazów

Ekspresja dzieci to zagadnienie bardzo interesujące i temat wielu dociekań naukowców, z którym nauczyciel spotyka się w swojej pracy codziennie, dzieci bowiem ekspresją swą posługują się podczas każdej zabawy. Odczuwanie potrzeby wyrażania własnych doznań, przełożenia na formy praktycznego działania swojego stanu psychicznego jest bardzo charakterystyczne dla dzieci, tym bardziej, iż nie mają jeszcze umiejętności zupełnego panowania nad swoimi emocjami, wyrażają je spontanicznie, natychmiast i bardzo intensywnie. Jeżeli coś dla dziecka jest zajmujące, to jest ono jakoby emocjami przywiązane do swej aktywności, stąd tak trudno czasami dziecku wytłumaczyć, iż czas zabawy się zakończył, że przyszedł moment posprzątania zabawek, siadania do obiadu czy po prostu zaplanowanego wcześniej odpoczynku. Podczas wyrażania ekspresji twórczej dziecko nie odczuwa upływu czasu, tak jak zanurzony w swej pracy naukowiec nie zauważa, iż dzień dawno minął i należałoby przeprowadzany eksperyment może odłożyć na kolejny dzień. 

Ekspresja dziecięca jest spontanicznym wyrażaniem osobistych odczuć, doznań, przeżyć, ilustracją, obrazem, repliką rozumienia świata, czasami przyjmującą formę rzeczywistego obrazu malowanego pędzlem, innym razem realizującą się przez stosowną mimikę czy gest. Obserwując zabawy dzieci, często zauważamy, iż wyrażana ekspresja ma wielki wpływ na samą aktywność, wzmacnia ją, pobudza, tworzy nową, kolejną jej odsłonę. Jest zatem czynnikiem wspomagającym, intensyfikującym procesy poznawcze u dzieci, mając jednocześnie duże znaczenie dla sfery wolicjonalno-emocjonalnej. 

R. Gloton i C. Clero ekspresję dziecka postrzegają jako emocjonalną i twórczą, przy czym ta emocjonalna o charakterze fizjologicznym stanowi jakoby podstawę ekspresji...