Origami jako narzędzie interdyscyplinarnego rozwoju

Kreatywność i sztuka

Pod koniec ubiegłego stulecia prof. Andrzej Szyszko-Bohusz1 rozwinął w Polsce jeden z najbardziej nowoczesnych nurtów pedagogicznych, tzw. pedagogikę holistyczną. Jednym z najważniejszych założeń tego nurtu jest postrzeganie uczenia się, edukacji nie jako formy przekazywania gotowych informacji, w tym encyklopedycznych, niepodpartych doświadczeniem, lecz także jako radosnego procesu odkrywania świata przez działanie, i to nie wyłącznie na etapie wczesnej edukacji, która zawsze postrzegana była jako czynnościowa, ale na wszystkich jej etapach, łącznie z tzw. kształceniem permanentnym – uczeniem się w wieku dojrzałym i przez całe życie. Holizm stał się podstawą reformowanego w 1999 roku systemu edukacji w Polsce. Choć nie zgłębiono w owym czasie bardzo wnikliwie najważniejszych założeń pedagogiki holistycznej, z biegiem lat, krok po kroku, podejście holistyczne, ogólnorozwojowe, interdyscyplinarne zaczęło być tematem przebijającym się na rynku propozycji pedagogicznych.

Pedagogika holistyczna jest nurtem, który całkowicie zaprzecza typowej herbartowskiej koncepcji uczenia się. Greckie słowo holos (cały, całościowy) zawarte w nazwie nurtu ma zwrócić uwagę na fakt, iż uczenie się człowieka nie jest wyłącznie procesem zdobywania wiedzy i umiejętności w obrębie jednej lub kilku dyscyplin naukowych, ale przede wszystkim rozwijaniem człowieka jako całości oraz w nim tkwiącego potencjału. 
Człowieka od zawsze pasjonowało poznawanie rzeczy nowych. Wiedza czy chęć zdobycia nowych umiejętności jest nadal celem, jednakże to, co najistotniejsze w procesie zdobywania nowej wiedzy i umiejętności, związane jest w holistycznym podejściu z sensem zdobywania nowych informacji, z nadaniem znaczenia umiejętnościom, odkrywaniem możliwości tkwiących w człowieku, użytecznością tego, co robi. Radość odkrywania i, jak wspominał sam Janusz Korczak, „szczęście samodzielności” stają się motywem do dalszego rozwoju.
Naczelną rolę w pedagogice holistycznej, która edukację traktuje jako rozwój, odgrywa doświadczenie. Uczenie się jest procesem wymagającym aktywności, zaangażowania wszystkich zmysłów, władz poznawczych, procesem przebiegającym między jednostką a otaczającym go światem, a nie w izolacji od niego. Zatem celem edukacji musi być wspieranie całościowego naturalnego, zrównoważonego rozwoju, a nie przedstawienie ograniczonego, fragmentarycznego przetworzonego programu, który pełniąc funkcję ścieżki do wiedzy, jednocześnie zamyka do niej dostęp, nie pozwala na interpretacje i własny punkt widzenia. Naturalny zrównoważony rozwój dotyczy również interdyscyplinarnych doświadczeń, które umożliwiają całościowe widzenie świata, dostrzeganie zarówno jego funkcjonalności oraz zależności czy relacji w nim istniejących. Interdyscyplinarne doświadczenia wymagają użycia stosownych narzędzi i konkretnego metodycznego sposobu ich wykorzystania, aby proces uczenia nie dotyczył np. wprowadzenia litery „k” jak kot, ale odkrycia kształtu litery „k” podczas zabawy badawczej, w której kot ma swe istotne miejsce, ale nie jest ono najw...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 10 wydań magazynu "Wychowanie w Przedszkolu"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI