Przedszkole otwarte na Innego. Konteksty metodyczne

Tego typu sytuacje mają miejsce pomiędzy osobami pochodzącymi z różnych krajów, przynależącymi do różnych grup regionalnych, językowych, etnicznych, różniących się od siebie płcią, wiekiem lub przynależnością pokoleniową, statusem ekonomicznym itd. [8]. Naturalną konsekwencją różnicowania się współczesnych przedszkoli jest to, że dzieci mają szansę stać się członkami grup zróżnicowanych kulturowo i tym samym procesu integracji z Obcymi i Innymi. Dzięki temu zyskują możliwość twórczego korzystania z potencjału różnorodności i mogą kreatywnie rozwijać własną wielopłaszyznową tożsamość [4]. Z drugiej strony przed edukacją przedszkolną i nauczycielami pojawia się szereg różnych wyzwań, które wiążą się z funkcjonowaniem w warunkach różnorodności. 

Celem tekstu jest zasygnalizowanie w kontekście aktualnych przemian w przestrzeni polskich przedszkoli kierunków działań nauczycieli umożliwiających optymalizację pracy z grupą zróżnicowaną kulturowo. Przedstawione w opracowaniu postulaty nie stanowią zamkniętego katalogu. Ich zadaniem jest zainspirowanie nauczycieli do kreatywnego (re)konstruowania własnego warsztatu pracy. 

Ku edukacji międzykulturowej w przedszkolu 

W dzisiejszym, dynamicznie różnicującym się świecie priorytetem jest realizacja edukacji w ujęciu międzykulturowym. Praca dydaktyczno-wychowawcza zgodna z zasadami monokulturowej metodyki, opartej na paradygmacie narodowym, nie jest często w stanie odpowiedzieć na wyzwania i potrzeby pojawiające się w grupach zróżnicowanych kulturowo. Dlatego też coraz częściej podkreśla się, że kompetencje międzykulturowe, rozumiane szeroko jako „odpowiednie i skuteczne zarządzanie interakcjami między ludźmi, którzy w pewnym stopniu reprezentują różne lub rozbieżne orientacje afektywne, poznawcze i behawioralne wobec świata” [10], powinny stanowić integralny...