Odbiorca tekstu – dziecko

Sprawny odbiorca umie słuchać i rozumieć teksty językowe, a najważniejsze, że umie uchwycić intencje nadawcy i cel wypowiedzi¹

To samo dotyczy zabaw z obrazkami, układankami. Dzieci uczą się wzajemnie od siebie, podpatrując czynności innych ludzi, próbują i doskonalą swe umiejętności, mierząc się z każdym nowym zaobserwowanym pomysłem do działania. Dzieci interesuje wszystko: taśma na lotnisku wyznaczająca miejsce dla oczekujących, guziczek, klamka, przycisk, haczyk, łańcuch czy obecnie klawiatura komputera. Dziecko samo przyciska, zwraca uwagę, co się dzieje, cieszy się, zaczyna od nowa, bawi się. 

Dopóki podejmowane czynności nie mają charakteru aktywności bardzo złożonej, wielofunkcyjnej, dopóty samodzielność dziecka gwarantuje mu całkowite zanurzenie się w zabawie, czas umyka z prędkością światła, a rozstanie z zabawą nie zawsze jest dla dziecka przyjemnością. 

Inaczej przebiegają procesy nauki czynności bardzo złożonych. Do takich czynności należy czytanie. Umiejętność czytania jest podstawowym narzędziem poznania, ale sama nauka efektywnego czytania usprawnia i kształci myślenie, koncentrację [...], wyobraźnię, pamięć, uczucia wyższe, aktywne i twórcze postawy, ponieważ proces czytania jako postrzeganie i rozpoznawanie znaków oraz ich rozumienie to złożone procesy psychiczne, aktywna twórczość umysłowa, rozwiązywanie zadań, intensywne myślenie². Zatem czytanie jako czynność złożona z wielu mechanizmów należy do umiejętności, których człowiek uczy się w długofalowym procesie, a nie wyłącznie w przedszkolu czy klasach I–III. Zaczyna się oczywiście intensywnym procesem przyswajania języka, który kończy się na przełomie przedszkola i szkoły. Ten etap nauki czytania jest niezmiernie ważny, ponieważ mały odbiorca uczy się wówczas słucha...