Okazuje się, że jednym z ważnych obszarów jest edukacja emocjonalna, związana z umiejętnością identyfikowania, nazywania i wyrażania emocji. W skrócie: chodzi o rozmowę z dzieckiem o towarzyszących mu emocjach. To dzięki umiejętności odczuwania i odczytywania emocji u siebie i u innych budujemy relacje z otaczającymi nas ludźmi (Dziedziak-Wawro, 2018). Rozmowy te powinny być prowadzone z uwzględnieniem wieku i dojrzałości młodego człowieka. Z drugiej strony, przedstawiciele prężnie rozwijającego się paradygmatu psychologii pozytywnej (Seligman, 2011), a także czołowi przedstawiciele neuropsychologii (Hanson, 2017) zwracają szczególną uwagę na tzw. pozytywne emocje1, jako podstawę psychicznego funkcjonowania człowieka. Bardzo często zarówno dzieci, jak i osoby dorosłe mają tendencję do koncentrowania się na przykrych, nieprzyjemnych czy traumatycznych sytuacjach oraz poświęcania im większej ilości czasu i uwagi w porównaniu z doświadczeniami pozytywnymi. Tymczasem jednym z ważnych czynników prowadzących do budowania odporności psychicznej (Strycharczyk, Clough, 2017), radzenia sobie ze stresem i wymaganiami otoczenia jest właśnie umiejętność zatrzymania się na dłużej w pozytywnej, wspierającej sytuacji i uczynienie z niej doświadczenia, a nie tylko krótkotrwałego i szybko przemijającego zdarzenia.
POLECAMY
Rola pozytywnych emocji
Łagodne i przelotne stany przyjemności mają bardzo duże znaczenie. Jedna z czołowych postaci tego nurtu, Barbar...