Wmodelu tym podkreśla się znaczenie różnorodności jako cechy środowiska pozwalającej uczestnikom grupy uczyć się od siebie nawzajem. Każdego członka społeczności postrzega się jako pełnoprawnego i pełnowartościowego jej uczestnika. Zadaniem osób projektujących proces kształcenia jest zaś umożliwienie rozwoju osobistych zdolności.
Obecnie w pracy z uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi za najbardziej skuteczne uznaje się kształcenie w placówkach ogólnodostępnych. Taki sposób kształcenia ma przeciwdziałać dyskryminacji, a osoby pochodzące z grup objętych wsparciem uczyć funkcjonowania w naturalnym środowisku, w którym przyjdzie im żyć w przyszłości. Podejście to znajduje odzwierciedlenie w badaniach. Wskazują one, że absolwenci placówek włączających posiadają wyższą wiedzę i umiejętności niż osoby z placówek specjalnych, są bardziej niezależni, lepiej funkcjonują w dorosłym życiu i czerpią większą satysfakcję z uczestnictwa w życiu społecznym.
Edukacja włączająca oprócz dzieci z różnego rodzaju niepełnosprawnościami obejmuje również osoby pochodzące z różnego rodzaju grup mniejszościowych – narodowościowych, wyznaniowych, etnicznych, a także pochodzące ze środowisk grożących wykluczeniem. Coraz więcej uwagi w myśleniu specjalistów projektujących proces edukacji i wsparcia poświęca się dzieciom, które znajdują się w kryzysach psychicznych. Niewątpliwie współcześnie polskie placówki oświatowe stoją przed wyzwaniem związanym z inkluzją mni...
Jak pracować ze zróżnicowaną grupą w przedszkolu? – nowe trendy w edukacji
Edukacja włączająca to podejście w kształceniu i wychowywaniu uczniów, które uwzględnia ich indywidualne potrzeby edukacyjne i rozwojowe. W razie konieczności uczniom takim zapewniane jest wsparcie specjalistów umożliwiające im rozwój, uczestnictwo w grupie i życiu społeczności. Ideą edukacji włączającej jest zapewnienie wsparcia możliwie najbliżej ucznia, wykorzystując jego osobisty potencjał, a także zasoby tkwiące w otaczającym go środowisku.