Czytanie w ruchu i w przestrzeni. Rozumienie pojęć jako wstęp do eksploracji tekstu literackiego

Medialna rzeczywistość otaczająca dziecko, ikony, obrazki, a także wszechobecne litery, cyfry, symbole, piktogramy to ogrom bodźców, z którymi musi sobie poradzić rozwijający się mózg. Jeszcze pod koniec XX wieku, kiedy przedszkolak szedł do szkoły, zanim poznał wszystkie litery polskiego alfabetu, miał ukształtowany w swoim umyśle system pojęć dotyczący otaczającego go środowiska, a ich rozumienie prezentowane było spontanicznie poprzez wypowiedzi, zabawę, malowane obrazki itp. Nauczyciel, który zamierzał rozpocząć ćwiczenia w pisaniu wybranej litery w klasie I odwoływał się do ukształtowanego już pojęcia w głowie dziecka, wskazywał na obraz wyrazu reprezentującego dane pojęcie, aby po globalnym spostrzeżeniu całej jego formy dojść do analizy i wyodrębnienia pierwszej litery w wyrazie – tej, która miała być przedmiotem ćwiczeń. Obecnie już czterolatek wskazuje paluszkiem literki na tablecie, klockach i wszelkich zabawkach produkowanych dla celów edukacyjnych. Zanim zrozumie pojęcia i relacje między pojęciami, które dotyczą środowiska, w jakim wzrasta, rozpoznaje same litery, które jako znaki głosek same w sobie nie niosą żadnej treści, nie są istotne semantycznie. To samo dziecko jest w stanie ułożyć wyraz z liter i nawet ten wyraz odczytać, nie rozumie natomiast znaczenia ukrytego w wyrazie. Technologia, a z nią konkretne zabawki, narzędzia, z którymi spotyka się...