Czytanie w ruchu i w przestrzeni. Droga ku rozumieniu znaczeń

Nie trzeba być pedagogiem czy psychologiem, aby intuicyjnie wyczuć, iż dla rozumienia czytanego tekstu dzieci potrzebują ruchu i pochylenia się nad istotnymi jego fragmentami, aby poprzez wzmocnienie wrażeń ruchem, gestem, czasami przerwą w czytaniu i zabawą z muzyką, obrazem, rekwizytem dopełnić dodatkowymi doznaniami proces rozumowania dziecka. O ile dorośli rozumieją tego rodzaju potrzebę u młodszych dzieci, jako zabawę wzmacniającą ich wzajemną komunikację, o tyle trudno czasami przekonać tychże samych dorosłych, iż zabawa w czytanie, z dodatkowymi doznaniami zmysłowymi w jego trakcie oraz tworzeniem dzieł związanych z istotą zagadnień zawartych w tekście, jest po prostu nauką czytania. W rzeczywistości to znaczenia czynności praktycznych wykonywanych przez dzieci prowadzą w ich umyśle do kształtowania pojęć oraz związków między pojęciami: związków wyrazowych (związków frazeologicznych). Bazę do nauki czytania stanowi okres między 2. a 6.–7. rokiem życia, w którym dzieci intensywnie przyswajają język1. W okresie tym dziecko bawiąc się, tworzy różnorodne obrazki, konstrukcje, dzieła i nadaje im znaczenia jako nadawca, czyta różnorodne obrazki, konstrukcje, dzieła i ich znaczenie jako odbiorca. Zabawa z tekstem literackim w przedszkolu ma fundamentalne znaczenie dla długofalowego procesu kształtowania pojęć jako elementu nauki czytania. Tekst literacki jest także spotkaniem jego autora z dzieckiem, nie wyłącznie w rozumieniu autor–nadawca, dziecko–odbiorca, ale spotkaniem inicjującym długofalowy proces rozumowani a dzieci, zabawy tekstem, tworzenia z tekstu programu zabaw i wyrażania siebie także jako nadawcy. Tekst literacki jako źródło zabawy to także płaszczyzna jego przekształcania, innowacyjności dzieci, która wspierana przez nauczyciela, wspomaga znacznie i dynamiczne przyswajanie języka. 

Metoda dynamicznych obrazów 

Dziecięca zabawa zawsze zawiera w sobie elementy twórczej ekspresji. W trakcie zabawy dziecko swą spontanic...