Dział: Strefa nauczyciela
Zaburzenia w obszarach komunikacji i nawiązywania relacji z innymi dziećmi są jednymi z charakterystycznych i najbardziej typowych objawów spektrum autyzmu. Trudności z wykorzystywaniem i rozumieniem komunikacji werbalnej, jak i niewerbalnej nie oznaczają jednak, że osoby z ASD nie mają potrzeby nawiązywania kontaktu z otoczeniem, wymiany myśli czy informowania o swoich potrzebach. Dzieci w spektrum autyzmu zazwyczaj nie potrafią tego robić, gdyż nie uczą się tak intuicyjnie, jak ich rówieśnicy.
Zawsze wierzyłam, że artyści sprawiają, iż nie tylko ich życie jest piękne i ciekawe, ale mają też wpływ na nas, dzięki nim świat jest barwny i ciekawy. Postanowiłam tę myśl i przekonanie wprowadzić w czyn w mojej przedszkolnej grupie. Czułam, że się uda, ponieważ taniec, piosenka, improwizacja ruchowa to była pierwsza skuteczna ścieżka do zdobycia ich zaufania na początku przedszkolnej drogi, a potem do rozkwitu wielkiej przyjaźni i współpracy w naszej grupie.
Kiedy stajemy naprzeciwko kipiącego od emocji przedszkolaka albo niepotrafiącego opanować swojej potrzeby rozładowania napięć nastolatka, zastanawiamy się często, po czyjej stronie jest prawo do radykalnej reakcji – czy naszego podopiecznego, który przecież nie jest jeszcze do końca gotowy do tego, żeby radzić sobie z kryzysowymi sytuacjami, czy po naszej, bo czujemy się obrażani, upokarzani i traktowani jak worek treningowy do bicia. Prawda jest taka, że żadna ze stron nie ma prawa do tego, by obrażać i poniżać innych, a tym bardziej stosować wobec drugiej osoby przemocy. By sobie z tym radzić, warto skorzystać z narzędzi oraz metod działania, jakie oferuje Porozumienie bez Przemocy.
Uczęszczanie do przedszkola jest czasem, kiedy dziecko przestaje przebywać jedynie w najmniejszej grupie społecznej, jaką jest rodzina, i zwraca się ku szerszemu światu zewnętrznemu. Sprzyja to obserwacji życia ludzi innych niż najbliżsi, jak również wychodzeniu z naturalnego dla tego wieku egocentryzmu i próbie brania pod uwagę innej perspektywy niż własna. Aby adekwatnie i skutecznie funkcjonować w świecie reguł, dziecko powinno intensywnie kształtować inteligencję społeczną, gdyż pomaga ona odnajdywać się w zawiłościach relacji międzyludzkich, jak również umożliwia zaznaczenie własnej odrębności i indywidualności w sposób nieraniący otoczenia.
Na pytanie, co w pracy nauczyciela jest najtrudniejsze, nauczyciele często odpowiadają, że nie są to wcale dzieci, tylko rodzice. Na studiach nikt nie uczy, jak się z nimi dogadać i co można zrobić, żeby współpraca dobrze się układała. A od komunikacji z nimi i zbudowania zaufania bardzo dużo zależy.