Jestem Polakiem!

Choć współczesne czasy cechuje globalizacja przejawiająca się m.in. powszechnym przepływem popularnej kultury, np. mody, muzyki, kuchni, ponad granicami państw, przepływem ludzi przez granice (imigracja), ogólnoświatowym przepływem kapitału czy wreszcie przepływem wszelkiego rodzaju informacji w cyberprzestrzeni, to w tej ogólnej tendencji błędem jest marginalizacja znaczenia narodu, państwa, regionu czy lokalnej okolicy. Z całą pewnością musimy działać i myśleć globalnie i tego też uczyć najmłodsze pokolenia. Równie ważne jest jednak edukowanie przedszkolaków z myślą o społeczności lokalnej, regionie i wreszcie – narodzie. Choć wiek przedszkolny jest zaliczany w literaturze psychologicznej i socjologicznej do tak zwanej fazy przedświatopoglądowej, a myślenie w tym okresie cechuje przewaga wyobraźni nad myśleniem logicznym zaś w działaniach, emocjach i wartościowaniu dominuje egoizm i hedonizm, to zdolność dziecka w tym wieku do identyfikowania się może stać się bazą do budzenia tożsamości narodowej i uczuć patriotycznych. 

Charakterystyka poziomu rozwoju umiejętności trzylatka

Rozwijanie postaw patriotycznych, uświadamianie pochodzenia, narodowości jest trudnym tematem do realizacji w przypadku dzieci trzyletnich. Przedszkolaki w tym wieku poznają i nabywają umiejętności w orientowaniu się w jego najbliższym otoczeniu: rodzinie, środowisku przedszkolnym, jeśli są jego członkami. Natomiast rozumienie, że są Polakami, że mieszkają w ojczyźnie, która nazywa się Polską ze stolicą w Warszawie może stanowić abstrakt nie w pełni dla nich zrozumiały, dlatego kształcenie tych umiejętności należy rozpocząć np. od mowy, którą się posługują i którą rozumieją.

Rozwijanie umiejętności w praktyce 
Scenariusz dla dzieci trzyletnich

Temat zajęć: Mówię po polsku

Cele zajęć: 
Dziecko:

• rozumie, że mówimy po polsku, że jesteśmy Polakami,
• słucha recytacji utworów literackich,
• rozumie pojęcie „godło”, potrafi je rozpoznać wśród innych znaków, tablic znajdujących się na budynkach użyteczności publicznej.

Metody:

• oglądowe: oglądanie godła w pomieszczeniach przedszkola, na budynkach użyteczności publicznej, 
• słowne: słuchanie recytacji utworu literackiego, uczestniczenie w rozmowie zespołowej, poszerzanie słownictwa o pojecie „ godło”, „ język polski”.

Środki i pomoce dydaktyczne: wiersz Władysława Bełzy Katechizm polskiego dziecka, odtwarzacz CD, nagrania utworów z dziecięcego repertuaru w j. angielskim, francuskim, polskim, polskie godło. 

Formy pracy: grupowa

Przebieg zajęć:

• Słuchanie nagrań muzycznych – utworów z dziecięcego repertuaru w wersji angielskiej i francuskiej,
• Ustalenie przyczyny nierozumienia o czym śpiewają dzieci – „bo śpiewają w innym języku”,
• Słuchanie utworu z polskiego repertuaru dziecięcego,
• Rozmowa na temat treści piosenki:

–    o czym śpiewały dzieci?
–    dlaczego teraz wiemy o czym śpiewały dzieci? – („bo śpiewały w takim języku, w jakim my mówimy”),
–    kto wie, w jakim języku my mówimy? – („mówimy po polsku”).
–    czy ja mówię po polsku? A Jaś? A Ania?

• Nauczycielka podsumowuje: „Mówimy po polsku, bo jesteśmy Polakami. Rozumiemy, gdy ktoś mówi po polsku tak, jak my”,
• Słuchanie recytacji utworu W. Bełzy Katechizm polskiego dziecka,
• Pokaz godła polskiego – znaku każdego Polaka,
• Space...