Mały człowiek i jego dzieła. Origami jako narzędzie ekspresji twórczej dziecka

Ten fenomenologiczny aspekt aktywności dzieci1 zawarty w celu obecnej podstawy programowej dla wychowania w przedszkolu2 można zaobserwować, patrząc na zabawę, szczególnie tę swobodną, której treść wypełniają pomysły samych dzieci. Dzieła małe i duże z plasteliny, kartonów, klocków, rysunki, poskładane liściki, karteczki, książeczki wędrują do rąk rodziców przychodzących do przedszkola po swe pociechy. Niektóre ze wspomnianych dzieł na chwilę pozostają w przedszkolu z uwagi na ich użyteczność. Im więcej takiej użyteczności spotka w przedszkolu mały człowiek, tym bardziej świat, w którym się znajduje i rozwija, będzie dla niego bezpieczny, prawdziwy, ludzki. 

Origami jako „wytworzona wartość” 

W ogromie modeli sztuki origami i różnorodności technik nauczyciel nie powinien koncentrować się na tym, co bardzo spektakularne, oryginalne i niespotykane. Wiele modeli tej sztuki to arcydzieła bardzo skomplikowane, które mogą stać się indywidualnym celem w rozwoju sprawności manualnej człowieka na etapie szkoły i później. Szukać należy natomiast takich propozycji modeli do składania, których wartością jest ich użyteczność w pracy z dziećmi, wielorakie zastosowanie oraz możliwość ich przekształcenia w kolejne nowe formy. Dziecko, które raz odkryło sposób składania małego kubeczka, bawi się nim i pokazuje swą radość związaną z faktem, iż samo kubeczek zrobiło. Ta „wytworzona wartość” powinna być ubierana w różnorodne znaczenia: raz kubek będzie po prostu kubkiem, innym razem – złożony z dużej kartki – stanie się czapką. W kolejnej nowej sytuacji nauczyciel nada formie następne znaczenie, wiedząc, iż każdą umiejętność dziecko powinno...