Jak uczyć dzieci samoregulacji emocji? Akceptowanie, wyrażanie i regulowanie emocji

Nieuświadomione uczucia mogą prowadzić do najrozmaitszych szkodliwych, niechcianych lub niezamierzonych decyzji i działań, których zapewne nie podjęlibyśmy, mając świadomość, co właśnie czujemy. Ten cytat, pochodzący z dzieła Daniela J. Siegela i Tiny Payne Bryson Mózg na tak, w idealny sposób mówi o tym, dlaczego warto poświęcać czas na zgłębianie własnych stanów psychicznych. Emocje same w sobie nie są złe, ich zadaniem jest dostarczanie informacji o ludzkiej interpretacji danej sytuacji. Trudność pojawia się wtedy, kiedy się ich doświadcza, ale nie ma się świadomości, że się pojawiły i wpływają na aktualne zachowanie. Może to prowadzić do rozmaitych, czasem wręcz szkodliwych działań i decyzji. Znając podstawy związane z rozpoznawaniem, nazywaniem i skalowaniem emocji, warto kontynuować proces psychoedukacji poprzez poznanie ostatnich czynności związanych z samoregulacją, a będą to akceptowanie, wyrażanie i regulowanie emocji.

Akceptowanie emocji

Akceptowanie zaistniałych emocji to nic innego jak przyzwolenie na to, aby zaistniały w ludzkim wnętrzu. Zdarza się, że osoby dorosłe w świadomy lub nieświadomy sposób dają dzieciom do zrozumienia, że niepożądane jest, aby odczuwały one i wyrażały pewne stany psychiczne. Wynika to z różnych przyczyn, niemniej postępowanie w ten sposób sprawia, że mali ludzie zaczynają tłumić w sobie emocje, przez co odcinają się od nich, przestają je rozumieć, a w efekcie niezrozumienia i skumulowania napięcia wyrażają je w niekontrolowany, często wybuchowy sposób. Ważnym elementem psychoedukacji będzie więc tłumaczenie, że uczucia są naturalnym fenomenem (który odczuwa każdy, bez względu na wiek) oraz mają określone informacje do przekazania. Tym, co może być negatywne, jest sposób, w jaki odczuwa się emocje z grupy nieprzyjemnych, takie jak złość, smutek czy wstyd.

WSKAZÓWKA! 
Podczas rozmów należy unikać podziału na dobre i złe, negatywne i pozytywne uczucia, gdyż wprowadza to wartościowanie oraz wzbudza pejoratywne skojarzenia co do niektórych stanów psychicznych. Adekwatniejszymi określeniami będą słowa „przyjemne” i „nieprzyjemne”.
Kolejnym istotnym faktem na temat emocji jest to, że nie są one tożsame z człowiekiem i niepodsycane mijają („nie jestem tym samym co emocja” – takie podejście pozwala na zdystansowanie się od stanu uczuciowego i jego szybsze przeminięcie). Tłumaczenie tych zależności stanowi ważny etap, gdyż w korzystny sposób wpłynie ono na radzenie sobie z pobudzeniem emocjonalnym.

Propozycja ćwiczenia
Nauczyciel prosi, aby na małych kartkach każde dziecko narysowało siebie odczuwającego emocje takie...