Współpraca między dziećmi w wieku przedszkolnym – szóste zajęcia treningu umiejętności społecznych z bajką terapeutyczną

Na studiach pedagogicznych uczymy się partnerskiej ścieżki edukacyjno-wychowawczej. Nie ma już zgody na nauczanie w stylu nadzorczym, dyrektywnym czy autorytarnym. Wiemy jednak, że grupa kilkunastu (i więcej) maluchów wymaga odpowiedniego nadzoru, kontroli i moderacji. Czy możliwe jest zatem kreowanie środowiska, w którym dziecko będzie nabywać umiejętności współpracy z innymi dziećmi? Czy w tym wieku rozwojowym maluchy są na to gotowe? 

Otóż sukces tego procesu wymaga od nas, nauczycieli (i rodziców), dużej wrażliwości na możliwości i potrzeby podopiecznych. Współpraca z ludźmi nam, dorosłym, sprawia niekiedy trudność, tym bardziej przedszkolakom, dlatego warto zaplanować to pozornie od nas niezależne działanie. Wspieranie nabywania tej kompetencji jest gruntem do satysfakcjonującej i efektywnej współpracy w życiu zawodowym, prywatnym i rodzinnym.

Potrzeba nawiązywania relacji z rówieśnikami oraz współdziałanie z nimi to fundamentalne doświadczenia, do których dziecko w tym wieku dąży, zarówno poprzez wyimaginowaną zabawę, jak i przez naturalną chęć do zdobywania wiedzy o życiu społecznym i aktywnego w nim uczestniczenia. Początkowo dominującą formą współpracy jest właśnie wspólna zabawa, w kolejnych etapach pojawia się potrzeba dzielenia się swoimi przeżyciami, odkrywanie świata, nauka z innymi i poznawanie siebie nawzajem. 

Maluch wychodzi z etapu myślenia egocentrycznego na rzecz chęci zaspokojenia wiedzy o innych ludziach, poznawania norm i zasad społecznych, w tym również tradycji czy historii rytuałów rodzinnych i społecznych. Coraz lepiej rozwija tzw. teorię umysłu, czyli zdolność do wyjaśniania i przewidywania zachowań innych osób dzięki interpretowaniu ich pragnień i przekonań. Rozumienie teorii umysłu przez przedszkolaka odzwierciedla się w zabawie w udawanie, rozumienie przekazów komunikacyjnych i ich intencji, identyfikowanie zachowania jako konsekwencji potrzeby, odróżnianie własnych zainteresowań i preferencji od zainteresowań drugiej osoby, jak również świadome wyrażanie niezależności poprzez zdania zaczynające się od „ja chcę” lub „ja myślę”.

Współpraca to nie tylko zdolność do pracy w grupie ukierunkowanej na jeden cel, zespołowe wykonywanie zadań czy rozwiązywanie problemów. To umiejętność, dzięki której wymieniamy swoje doświadczenia i myśli, dzielimy się emocjami, tworzymy tożsamość zespołową, co w efekcie sprzyja tworzeniu relacji i więzi pomiędzy członkami danej społeczności. Skuteczność osiągania wspólnych celów przez zespół jest konsekwencją jego sprawnego funkcjonowania i trwałości. 

Z tego też powodu angażujemy dzieci w życie społeczne naszej grupy i całej placówki, zachęcamy...