Podróż 3. Kurtyna w górę, czyli mali aktorzy na scenie

Po co jest teatr?…
Teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd.
J. Kulmowa, „Po co jest teatr?”

Żeby zabawa w teatr była inspirującym i owocnym doświadczeniem dla naszych wychowanków, sprawiała im radość i wyzwalała pozytywną energię, musimy spełnić co najmniej trzy warunki. Po pierwsze, nauczyciel musi sam być przekonany o tym, że ta forma aktywności niesie ze sobą wiele pozytywnych wartości, które wpływają na rozwój i wychowanie dzieci. Po drugie, musi dysponować dobrym warsztatem pracy, żeby uniknąć podstawowych błędów popełnianych podczas inicjowania zabawy w teatr lub przygotowania przedstawień teatralnych z małymi dziećmi. Po trzecie, ta forma pracy musi sprawiać radość samemu nauczycielowi, on sam musi umieć bawić się w teatr na równi z dziećmi – inaczej dobrych rezultatów z tej pracy nie będzie. 

Zabawa w teatr niesie ze sobą wiele przesłanek psychologicznych i pedagogicznych, które ważne są w edukacji najmłodszych, ale również mają istotne znaczenie dla osób pracujących z dziećmi oraz ich najbliższych członków rodziny, którzy są bezpośrednimi odbiorcami działalności artystycznej dzieci. 

Zabawy w teatr podejmowane w przedszkolu mogą przybrać formę spontanicznych gier i zabaw, które nie tworzą zamkniętych widowisk i nie są przeznaczone do publicznej prezentacji, krótkich widowisk realizowanych przez dzieci dla dzieci lub zorganizowanych przedstawień dla widzów dorosłych. Obok spektakli, w których aktorami są dzieci, do najpopularniejszych i ciekawych form zabawy w teatr wykorzystywanych w przedszkolach należy: teatr kukiełkowy, teatr z łyżki, teatrzyk paluszkowy, improwizacje słowne, ruchowe, etiudy pantomimiczne, teatr przedmiotów. Dobrze zorganizowana zabawa w teatr musi być bliska dziecięcym wyobrażeniom, powinna uwzględniać bogactwo pomysłów, ciekawą interpretację znanego tekstu literackiego. Na każdym etapie podejmowanej działalności teatralnej musimy pamiętać, że dziecko nie jest zawodowym aktorem – ono bawi się w teatr, dlatego wszelkie zadania nie mogą przekraczać możliwości dzieci, krępować ich i pozbawiać własnej osobowości.