Wczasie zajęć obserwował uczniów i zauważył liczne problemy słuchowo-ruchowe, które nazwał arytmią. Arytmia – uogólniając – nie pozwala na swobodne wykonywanie ćwiczeń rytmicznych, ujawnia napięcia w ciele, brak koordynacji słuchowo-ruchowej, opóźnione bądź nerwowe reakcje ruchowe. Ich źródłem mogą być problemy związane z percepcją muzyki i błędną odpowiedzią ruchową na bodźce słuchowe lub też trudności w ich ruchowej realizacji.
Zajęcia prowadzone metodą rytmiki nie tylko pozwalają zatem na obserwację zaburzeń słuchowo-ruchowych, lecz także tworzą przestrzeń dla działań o charakterze terapeutycznym, albowiem usprawniają koordynację ruchową, rozwijają motorykę dużą i małą, uwrażliwiają na bodźce słuchowe, rozwijają wyobraźnię dźwiękową.
Zastosowanie rytmiki w terapii logopedycznej zdaje się być uzasadnione na gruncie teorii i praktyki. W definicjach logorytmiki zwraca się uwagę, że jest ona programem ćwiczeń muzyczno-ruchowych realizowanych z dziećmi z zaburzeniami mowy, zaburzeniami zachowania oraz z upośledzonym słuchem lub wzrokiem, ściśle podporządkowanych terapii logopedycznej, zwłaszcza korekcji elementów fonicznych wypowiedzi. Celem tych zajęć jest nie tylko usprawnianie koordynacji słuchowo-ruchowej, ale aktywne włączanie mowy do zajęć muzyczno-rucho...
Logarytmika - muzyczna gimnastyka języka
Rytmika jest metodą kształcenia muzycznego, jednakże jej holistyczny charakter otwiera liczne możliwości zastosowania w terapii. Nie stanowi ona samoistnie alternatywy postępowania terapeutycznego, ale uzupełnia i wzmacnia ten proces. Już na początku XX w. Emil Jaques-Dalcroze dostrzegł możliwość zastosowania rytmiki w terapii.