Co wiemy o pracy aktora?

Propozycja dla dzieci 5–6-letnich POLECAMY

Czas: 60 minut

Cele operacyjne, doświadczenia dzieci

W obszarze fizycznym dziecko: przybiera pozy, spaceruje po sali. W obszarze emocjonalnym dziecko: rozpoznaje i nazywa emocje podczas zabawy w stroju postaci z baśni, podczas rozmowy o zaprezentowanej postaci z baśni,  szanuje wypowiedzi koleżanek/kolegów. W obszarze społecznym dziecko:  wypowiada się swobodnie o swoich odczuciach, mówi z empatią o wypowiedziach innych,  wyraża szacunek dla pracy,  słucha z uwagą wypowiedzi nauczyciela, koleżanek/kolegów,  czeka cierpliwie na swoją kolej w wypowiadaniu się,  współpracuje w grupie, pomaga koleżankom/kolegom,  podejmuje indywidualne i grupowe decyzje,  oczekuje uwagi nauczyciela dla siebie. W obszarze poznawczym dziecko: używa słownictwa związanego z zawodem aktora,  rozpoznaje tytuły baśni, wypowiada wyrazy i zdania z odpowiednią dykcją,  wyróżnia zawody i przedstawia je,  wypowiada się na temat,  pracuje twórczo,  używa w zabawie wyobraźni

Strategie z podstawy programowej

W przeważającej części strategia percepcyjno-innowacyjna

Metody i formy pracy na zajęciach

techniki dramowe: rola, pantomima, poza, rozmowa, metoda ćwiczeń, zabawa ruchowa, praca indywidualna, praca zespołowa, praca w grupach

Pomoce naukowe, materiały

fotografie aktorów, elementy stroju aktora

 

Proponowane sytuacje edukacyjne 

• Zabawa ruchowa rozluźniająca ciało i umysł

Dzieci wyjmują z zaczarowanej skrzyni elementy stroju postaci ze znanej baśni, każde dziecko inny strój. Spacerują w strojach po sali. Na znak nuczyciela (gra na flecie) zatrzymują się i zastygają w bezruchu w roli bohatera/ /bohaterki baśni. Nauczyciel ożywia pozy i pyta: Kim jesteś? Co teraz robisz? Dlaczego tak się zachowujesz? (jeśli dzieci są nieśmiałe, wystarczy skierować do nich jedno pytanie). 

• Klamra tematyczna 

Nauczyciel: Powiedzcie, w jakim zawodzie dorośli zakładają stroje, przebierają się, wchodzą w role?
Dzieci prawdopodobnie odpowiedzą, że aktorzy.

• Ćwiczenie

Nauczyciel dzieli dzieci na czteroosobowe grupy. Każda grupa otrzymuje rysunek/zdjęcie aktora (każda grupa inne) i każde dziecko mówi, jaki jest aktor. Po wykonaniu zadania przez wszystkie grupy dzieci, siedząc w kręgu, wypowiadają się, jaki powinien być aktor. 

• Rozmowa

Nauczyciel: Dużo wiecie o aktorze, o jego pracy. Ale co należy zrobić, aby dowiedzieć się jeszcze więcej? 
Dzieci podają różne propozycje, np. trzeba napisać list do aktora, wybrać się do teatru, a po przedstawieniu może aktorzy porozmawiają z nami, obejrzeć film, można zadzwonić do telewizji.

• Klamra tematyczna 

Nauczyciel: Mam dla was niespodziankę. Otrzymaliśmy zaproszenie do teatru w Krakowie. Polecimy tam samolotem.

• Zabawa ruchowa – Lot samolotem

Dzieci wchodzą po schodkach do samolotu, włączają silniki – dwa razy prawą ręką, dwa razy lewą ręką, zapinają pasy, wyglądają przez okienko (okienko tworzą złożone na krzyż ręce) i lecą do Krakowa. Biegają po sali. Na znak nauczyciela lądują w Krakowie.

• Rola

Nauczyciel w roli prezydenta Krakowa wita dzieci serdecznie (jako kandydatów na aktorów) i prosi, żeby przedstawiły, z jakich miast przyleciały (dzieci pracują w trzech grupach, każda grupa otrzymuje kartkę
z nazwą miasta, np. Warszawa, Gdańsk, Zakopane). Stosując pantomimę, dzieci pokazują charakterystyczną cechę miasta (zamiast miasta mogą być wyrazy: góry, morze, jezioro).
    
Uwaga! Jeśli dzieci nie potrafią czytać, nauczyciel podchodzi do każdej grupy i mówi jej nazwę miasta. 

• Klamra tematyczna 

Nauczycielka w roli dyrektora teatru w Krakowie: Dowiedziałam się, że przybyliście do naszego miasta, aby zostać aktorami. Czy to prawda? Jeśli tak, proszę głośno i wyraźnie powiedzieć: Chcemy być aktorami. 
Dzieci głośno, wyraźnie, z odpowiednią dykcją mówią zdanie.

• Zabawa tematyczna – Szkoła aktorów 

Nauczyciel jako znany aktor uczy dzieci zawodu aktora:
–    oddychanie przeponą – dzieci, stojąc w kręgu, nabierają powietrza do płuc nosem, a wypuszczają ustami bardzo wolno;
–    ćwiczenie rezonatorów (bez podawania nazwy) – dzieci dotykają dłonią kolejno podbródka, policzków, czoła i wymawiają głośno i długo samogłoski a, e, i, o, u;
–    ćwiczenia wymowy – nauczyciel po...