Chodzenie po śladach – ćwiczenia na spostrzegawczość

Niestraszne mi zajęcia z bandą podekscytowanych maluchów, choć przed przerwą świąteczną żegnam się z nimi z poczuciem ulgi i wdzięczności za nadchodzący czas wytchnienia. Dla nas, nauczycieli, to bardzo intensywny okres, dlatego zachęcam do zwrócenia się w kierunku Klubu Małego Detektywa, który może wprowadzi nieco świeżości w świąteczny galimatias. Ćwiczeń na koncentrację i spostrzegawczość nigdy za wiele, szczególnie w rzeczywistości wypełnionej mrugającymi lampkami, reklamami superzabawek bombardującymi dzieci ze wszech stron i czekoladowymi mikołajami.

Spostrzegawczość jest cechą, którą dostrzegamy u dzieci od pierwszego wejrzenia. Szybko zauważamy, które z nich od razu zwracają uwagę na zmiany. To te bystrzaki, które w pierwszej kolejności pochwalą nową fryzurę, zmianę koloru śniadaniowej zastawy, nowe elementy wystroju w przedszkolu czy nawet drobną zmianę w codziennym makijażu wychowawcy. 

Spostrzegawczość rozumiemy zatem jako umiejętność zaangażowanej obserwacji. Pozwala dostrzegać detale i wspiera oddzielanie informacji ważnych od nieważnych. Dzięki tej zdolności jesteśmy w stanie korzystać ze zgromadzonego doświadczenia i wiedzy, co składa się na naszą inteligencję. Co więcej, dostrzeganie powiązań między nieoczywistymi faktami jest wspaniałym budulcem dla kreatywności. 

Spostrzegawczość to nie tylko umiejętność, która pozwala znaleźć pięć różnic między dwoma obrazkami. Od jej rozwoju zależy przebieg późniejszej nauki czytania, pisania i matematyki. Spostrzegawczość obejmuje również takie zmysły jak słuch, węch, smak czy dotyk! Ma ogromne znaczenie w poznawaniu języka, gdyż dzięki niej dziecko zapamiętuje słowa, rozróżnia poszczególne dźwięki, a nawet pozwala odtwarzać i powtarzać melodyczność budowanych wypowiedzi. Wrażliwość na smaki i zapachy również ma znaczenie, jeżeli życzymy dzieciom, aby w dorosłości jadły smacznie i zdrowo, a nie tylko słodko i słono. 

Nie bez powodu przy okazji omawiania spostrzegawczości pojęcie pamięci i procesu zapamiętywania pojawia się w niemal każdym aspekcie. Wiek przedszkolny często jest nazywany wiekiem pamięci, gdyż właśnie wtedy umysł dziecka jest chłonny jak gąbka i przyswaja wiadomości niemal mimowolnie. Bardzo bym chciała móc znów zapamiętywać wierszyki, piosenki, nowe zagadnienia, fakty i słownictwo z podobną łatwością jak wówczas, gdy miałam cztery, pięć, sześć lat. Za sprawą tej szczególnej zdolności przedszkolaki tak szybko poznają i później odtwarzają określone zachowania społeczne; pojmują, co jest akceptowalne, a co nie, i staraj...