Potrafię powiedzieć „NIE” obcemu. Jak zadbać o swoje bezpieczeństwo w kontakcie z nieznajomymi osobami?

Różnorodność zagrożeń czyhających na najmłodszych, przy niskiej ich świadomości i małym doświadczeniu, mobilizuje nauczycieli do systematycznego prowadzenia zajęć z zakresu kształtowania nawyków i zachowań prowadzących do dbania o zdrowie i bezpieczeństwo. W wachlarzu popularnych tematów omawianych z wychowankami zazwyczaj znajdują się te związane z ruchem drogowym, wyborem bezpiecznych miejsc do zabaw, bezpieczeństwem w domu, nad wodą, przeciwdziałaniem agresji rówieśniczej, zachowaniem ostrożności wobec nieznanych roślin i zwierząt. Treści związane z bezpieczeństwem są naturalnym elementem wychowania i nie tylko realizowane są jako wyodrębniony temat zajęć, lecz także pojawiają się przy okazji omawiania innych zagadnień tematycznych, tj. np. zdrowie, emocje, moje ulubione zwierzę, jesienne dary lasu, wakacje itp., i nie sprawiają nauczycielom większych trudności. Inne kwestie związane z zagrożeniem dzieci są znacznie mniej popularne, wręcz pomijane w pracy z przedszkolakami. Problematyka rzadko podejmowana związana jest z zagadnieniami wykorzystywania dzieci przez osoby dorosłe, kontaktów z nieznajomymi. A tymczasem to właśnie te zagrożenia stają się coraz bardziej powszechne we współczesnym świecie. Jako osoby odpowiedzialne za wychowanie najmłodszych w poczuciu bezpieczeństwa musimy wziąć pod uwagę wszystkie realne zagrożenia, na które narażone jest dziecko, również i te będące efektem szybko rozwijającej się rzeczywistości (zmniejszająca się kontrola rodziny, łatwy dostęp do środków masowego przekazu, upowszechnianie wzorów agresywnych zachowań).

Zbliżający się okres wakacji to doskonały moment na wprowadzenie rozszerzonych treści związanych z edukacją dla bezpieczeństwa. Warto pochylić się nad zagadnieniami związanymi z zachowaniem ostrożności wobec nieznanych osób. Tematyka związana z „obcym” (z ograniczonym zaufaniem wobec dorosłych) nie należy do najłatwiejszych. Po pierwsze, nauczyciele mogą mieć trudność w dotarciu do atrakcyjnych materiałów, które mogłyby ułatwić realizację zagadnień prewencyjnych. Po drugie, mogą nie posiadać odpowiedniego warsztatu pracy ani przekonania co do własnych umiejętności niezbędnych do prowadzenia rozmów z dziećmi na trudne tematy. Nie chcą również wzbudzać w dziecku niepotrzebnych obaw. Po trzecie, często mylnie wychodzą z założenia, że ten aspekt bezpieczeństwa powinien znaleźć się w gestii rodziców. Czy słusznie? 

Rodzice nie zawsze chcą zmierzyć się z trudnymi tematami związanymi z bezpieczeństwem dzieci w kontekście wykorzystywania przez dorosłych, obawiają się takich tematów, nie chcą ani zdenerwować dzieci, ani ich przestraszyć. Często uważają, że to jeszcze za wcześnie. Przecież małe dziecko jest zawsze z nimi, jest blisko, co zatem może mu zagrozić? Nie dopuszczają nawet myśli, że może być ono narażone na spotkanie z nieznajomym, który będzie miał wobec niego nieuczci...