Niebezpieczny urok Włóczykija

Którym z Muminków jesteś?

Bardzo ciekawie pisała na ten temat Olga Tokarczuk w swojej pracy Muminki: droga do dojrzałości, którą szczerze polecam każdemu wychowawcy i wychowawczyni; podobnie jak krótszą, popularnonaukową wersję tego tekstu, czyli opublikowany w „Charakterach” i dostępny online esej Psychologia według Muminków. Zanim poświęciła się pisaniu powieści, noblistka pracowała w szkole i jako terapeutka, a opowieści Tove Jansson wielokrotnie okazały się dla niej pomocne w trakcie zajęć z najmłodszymi.
Są dzieci, które najbardziej kochają Muminka, bo jest dokładnie taki jak przeciętny kilkulatek – czasem wesoły i beztroski, czasem lękliwy i nieporadny, bardzo związany z bliskimi i jeszcze nie na tyle pewny siebie, by działać po swojemu. Są i takie, którym imponuje wyszczekanie i nieustępliwość Małej Mi – być może dlatego, że same chciałyby takie być, a być może dlatego, że już takie być potrafią i nie pozwalają otoczeniu stłamsić własnej siły. Do jednych przemawia postać Mamy Muminka, bo przypomina im ich własną mamę. Z innymi, np. wychowywanymi przez nieobecnego ojca, silniej rezonuje intrygujący i pełen tajemnic Tatuś Muminka. Jeszcze innym dzieciom ich rodzice i wychowawcy czy też szerzej – wszyscy dorośli kojarzą się raczej z rodem Paszczaków – wiecznie przy czymś się krzątającym, pochłoniętym bieżączką, znerwicowanym, porządkującym otoczeniem i wydającym absurdalne z punktu widzenia młodej osoby rozkazy.
Są jednak dwie postaci, co do których oceny większość dzieci jest niemal całkowicie zgodna....