Kto może być dla mnie wilkiem?

Propozycja zajęć dla dzieci pięcio-, sześcioletnich POLECAMY

60 minut

Cele operacyjne, doświadczenia dzieci

W zakresie fizycznego obszaru rozwoju dziecka: przybiera pozę, rusza się, śpiewa, rusza się intencjonalnie, nadaje znaczenie ruchem. W obszarze emocjonalnym dziecko: rozpoznaje i nazywa emocje podczas słuchania baśni, szanuje emocje koleżanek/kolegów, nazywa własne emocje,  dostrzega, że zwierzęta posiadają zdolność odczuwania. W obszarze społecznym dziecko:  przejawia poczucie własnej wartości,  odczuwa i ma świadomość, co czuje skrzywdzone koźlątko,  wyraża szacunek do koleżanek/kolegów w grupie przedszkolnej,  mówi z empatią o krzywdzie wyrządzonej koźlątkom/dzieciom, które spotkały symbolicznego wilka,  wyraża szacunek dla zwierząt i ludzi,  słucha uważnie wypowiedzi nauczyciela i dzieci,  czeka na swoją kolej w wypowiadaniu się na temat,  współpracuje w grupie,  podejmuje decyzje, oczekuje uwagi dla siebie. W obszarze poznawczym dziecko: używa nowych związków wyrazowych: wilcze zachowanie, wilk grasuje, wyraźnie wymawia końcówki wyrazów,  ma świadomość znaczenia treści w baśni, słucha uważnie, ze zrozumieniem, podczas czytania przez nauczyciela i słucha wypowiedzi kolegów/koleżanek,  odpowiada na pytania, wypowiada się na temat,  pracuje twórczo, używa nowych słów, używa wyobraźni

Strategie z podstawy programowej

W przeważającej części strategia percepcyjno-innowacyjna

Metody i formy pracy na zajęciach

metoda ćwiczeń – ćwiczenie słownikowe, rozmowa, techniki dramy: tunel myśli, poza, rola, praca z tekstem, praca indywidualna, praca w grupach, praca zespołowa

Pomoce naukowe, materiały

tekst baśni Wilk i siedem koźlątek J. i W. Grimmów, wyd. Zielona Sowa, Kraków 2004, wersja skrócona,  kartki, mazaki, kredki

Integracja wiedzy

treści językowe łączą się z treściami literackimi,  treści polonistyczne – literackie łączą się z myśleniem, słuchaniem, mówieniem, treściami wychowawczymi, z przyrodą

 

Przebieg zajęć

• Powitanie.

    Dzieci chodzą po sali i witają się z pięciorgiem koleżanek/kolegów; nauczyciel też.

• Dzieci w roli policjanta, aktora, mamy, lekarza, strażaka wymawiają głośno i wyraźnie wyrażenia, zdania, zwroty, np.:
  • zapukał do drzwi, 
  • głos słodki, 
  • wilk pobiegł, 
  • mógłbym was zjeść,
  • nie otwierać drzwi.

Uwaga: dzieci na znak nauczyciela mówią kolejno wyrażenia, zdania, zwroty, każde w innej roli. Mówią tak, aby dzieci z całego osiedla usłyszały. Chodzi o to, aby dzieci, stojąc w kręgu, wymówiły końcówki każdego wyrazu bardzo wyraźnie (nie: głosłodki, tylko: głos słodki itp.). Ważna jest wymowa końcówki wyrazu!

• Dzieci, siedząc w kręgu, słuchają uważnie baśni, czytanej przez nauczyciela (do słów: Kózki mu otworzyły). Podczas czytania nauczyciel przerywa na chwilę i zadaje pytania, np.: 

Co znaczy: 

• grasuje zły wilk,
• łapki białe jak śnieg,
• łapki czarne jak węgiel,
• jesteś złym wilkiem.

 

• Po przeczytaniu baśni nauczyciel pyta: 
• O czym jest baśń?
• Kto występuje w baśni?
• Co znaczy: „Ty jesteś złym wilkiem”?
• Poza. 

Nauczyciel prosi, aby dzieci, stojąc w kręgu, przybrały pozę wilka. Za chwilę mówi: Wszystkie wilki ożyły i mogą mówić. Jaki jest wilk? 
Dzieci kolejno mówią, co wilk robił, jak spowodował, że koźlątka wpuściły go do domu. Dzieci odpowiadają na pytania.

• Postawienie problemu. 

Nauczyciel: Co znaczy: „wilk użył podstępu”? 
Dzieci odpowiadają. 

• Nauczyciel czyta ponownie fragment:

Kiedy teraz zapukał do chatki kózek i pokazał białe łapy, kózki mu otworzyły. Na widok wilka pochowały się przerażone: jedna w szafie, druga pod łóżkiem, trzecia w wannie, czwarta za drzwiami, piąta w piekarniku, szósta w beczce, a siódma w starym zegarze. Wilk jednak wyciągnął je po kolei i połykał. Nie znalazł tylko kózki schowanej w zegarze. Mama koza wróciła do domu i na próżno wołała swoje dzieci. Zapłakała gorzko. Wtedy z zegara wyszła mała kózka i opowiedziała, co się stało. 

• Poza. 

Postawienie problemu: Co czuła, o czym myślała kózka, siedząc w zegarze? Przybierając pozę, przedstawcie kózkę, która się uratowała. 
Na znak nauczyciela dzieci, stojąc w kręgu, przybierają pozę kózki i po ożywieniu pozy mówią o uczuciach i myślach kózki, np.: tęsknię do mamy, jestem przestraszona, boję się, nie chcę zginąć itp.

• Rozmowa. 

Dlaczego koźlątka spotkało nieszczęście?
Dzieci, siedząc w kręgu, wypowiadają się na ten temat, np.: nie posłuchały mamy, bawiły się i nie zwróciły uwagi na wilka, nie rozpoznały wilka, wilk był podstępny, wilk się przebierał.

• Nauczyciel czyta ostatni fragment baśni i zadaje pytanie: Co znaczy: Mama rozcięła brzuch wilka i wyskoczyły z niego wszystkie kózki?

Dzieci odczytują przenośne znaczenie słów.

• Odczytanie symbolu. ...